Sefil bir adamı sevindirmenin yolu;
Ellerinden geçer;
Ellerinden..
Önce,ellerine söz geçirmeyi öğreneceksin.
Sonra yüreğine öğüt vereceksin.
Dönemez gözlerim görmediği öykülere.
Bakamaz bir daha gayri geçmişe.
Ne yalnızlıklarmış; yaşarım bir taş kalp ile.
Yaşarım bilmem; daha kaç nefes ile.
Saklarım göğsümde yağmalanan sevdaları.
Bu kalp ağrısı
Beni andığın zaman
Vurduğu an geceleri
Eğer ki uyuyorsam
Her sabah sancısı
Bana ardakalan
Beni bu hayatta yeşerten güzel ağaç
Üzerimde kalan güzel gölge
Ben seninle bütün şehirlerde
Seni nasıl aradım,nasıl sana muhtaç
Güzel şarkılar gibi aklımda sözün
Aşklar sessiz sedasız,sinsi sinsi,uçsuz bucaksız.
Aşklar,herdüzende gelişigüzel,korkusuz soluksuz.
Söyleyeceğin yerde sustuğun,bir hecelemek vakti yenilenen.
Arkanda kocaman yüklerinde omzundaki ağrıya eğilen.
Aşklar kifayetsiz bir pencerenin,gözü kör manzarası.
Ateşler bir çember gibi döne durur,
Havalanırda üzerimden bir bir,cambaz gibi bükülür.
Yaklaşırda tenime ince ince,kıvamında görünür.
Azar azar eritir o sahipsiz dumanında.
Bİlmem tanımam hiç,hep böyle anlamsız bölünür,
Aşklardır,hep böyledir,böyle başlar.
Yedisinde bulursun kendini.
Aşırı sözlerin olur seninde yavaş yavaş.
Ve kaybedersin akıp giden gölgeni.
Bir şehrin içinde dört nala gidersin.
İki şehri birbirine yaklaştırmak kadar
Kolay olmadı hiçbir zaman aşk.
Sözün bittiği yerde,ah o yorgun bakışlar
Dizi dizi sıralanır gözlerime eski sevdalar
Hangi rüzgara söylesem o kadınları
Bahar geldi.Tuttu ellerimden ah nasılda.
Penceremi açtım.
Kuş gibi havalanırcasına.
Bahar geldi.Çekti sürükledi yollara.
İş aradım.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!