Güven Gürdap Şiirleri - Şair Güven Gürdap

ADAM GİBİ

Demek, hiç sevemedin sen, adam gibi,
Ellerim ellerine kavuşunca, hissedemedin beni,
Kaç defa yıkılıp diz çöktüğüm bu yolda,
Herşeyimi feda ettiğim, bu aşkın uğrunda,

Ah be kader ne yaptıysak olmadı,
Bir vefasız neden oldu ömrümüze.
Akşamdan yürür olduk ölüm dağlarında.
İt ve atsızın yer edindiği şu yaban bağlarında.
Ah be kader ne yaptıysak olmadı,
Bir parça mutluluk ister olduk,

Bana göre değil, zalime boyun bükmek.
Bozkurt dağlarında leş sürüsüne yer vermek.
Ne kırıldım, ne de aldandım hainlere dert olup kaldım.
Bu memleketin her yerinde Al Bayrak gibi dalgalandım.

Güven GÜRDAP.

Kimselere anlatamadım kendimi,
Yine yandı yüreğim ey efendim,
Ben de zamansız vurulmuşum işte,
Şimdiler paramparçayım her şehirde.

Gel, bu acizin düşlerine ey efendim,

ANNE

Dayanmaz diyordum yüreğim bu derde,
Her gece ışıklar bir bir söndüğünde.
Sen düşerdin yine hayallerime,
Ne olursun bırakma ellerimi Anne.

Annem, bağrımdaki tüm sevdalari yitirdim,
Kafįrlere el açanlardan silkindim,
Ne mazlum eli tutan ne de yetim sevindiren kaldı,
Bu yüzden bütün sevdalari yitirdim.

Yıllarım hep deprem ve çöküntülerle geçti,

Her yağmur sonrası bir hüzün kaplar durur içimi,
O zaman anlarım ki bir can daha düşmüştür toprağa.
Peygamber övgüsüne mashar biri yükselmiştir arş-ı alaya.
O zaman gül gülistan olmuştur şu Cennet vatan da.

Bitmedi benim şu dünyada ki mahkumluğum.
Yalan değildir her gece yarısı parçam parça olduğum.
Kaç gün oldu sensizlikten yitip kaybolduğum.
Satılmış Ruhların yüzüne bakıp avunduğum.

Sensizim ben, bu sis çökmüş sokaklarda,
Kaç bahar oldu sen yoktun yanımda.
Her gece bir boşluk vardı sol yanımda,
Şimdi sen varsın, nefes aldığım her anımda.

Sensiz geçmesin, istemem meçhul baharı,

Bakışların içimi yakan bir ateş gibi.
Şimdiyse bu ayrılık neden be gülüm.
Karanlık gecede içimi acıtır yokluğun.
Hep benim ol isterken, ayrılık niye.

Öldürmez beni ayrılık denen bu zulüm,