Güven Gürdap Şiirleri - Şair Güven Gürdap

Yeşile bürünmüştü, mahallemin dar sokağı,
Her yağmur sonrası şenlenen caminin avlusu,
Bir de rüzgârın usulca savurduğu yaz senfonisi.
Göklerde dalgalanır Ülkemin Ay Yıldız sevgilisi.

Başı dik, gözleri pek yiğitleri vardı yurdumun

Bahar, neden bukadar acı vermektesin,
İçimdeki beni öylesine deşmektesin.
Bahar, neden bukadar acı vermektesin,
Beni mecnun eyledin, şimdi izlemektesin.

Bahar, neden bukadar acı vermektesin,

Varto, dağlarında rüzgâr deli eser,
Bekir'imin bağrı soğuktan buz keser,
Hey mayası Türklükle yoğrulan dağlar,
Yol verin şimdi buradan Muş Komando geçer.

Çarpışa çarpışa aşılan sarp kayalar,

BEKLİYORUM

Ellerim semâda, Rahmetini bekliyorum,
Fani bir dünyanın hayallerine kapılıyorum.
Ruhum sonsuz bir huzura bürünmüş,
Bedenimse paramparça sanki,

Ben Anadoluyum,
Çektiğim derin acılarla uluyum.
Ben Anadoluyum,
Sevdaların en karasına boğuluyum.

Ben Anadoluyum,

Ben bu şehri içinde sen varsın diye sevmiştim,
Ne doğan güneşi, nede mevsimleri seçmiştim.
İçinde buruk hayallerin olduğu bütün türküleri,
Senin bir gülüşüne unutup silmiştim.

Ben bu şehri içinde sen varsın diye sevmiştim,

Bilirim yokluğun ne olduğunu,
Küçük bir umutla nasıl mutlu olunduğunu.
Bilirim zalimlerin nasıl mutlu olduğunu.
Kaç yoksulun ekmeğini elinden aldığını.
Bilirim, bildirimde söyleyemem derdimi,
Benim gibiler anlar ancak hain gözlerini.

BİLİRİZ YA RÂB

Yiğitlerim, düşündükçe sizleri,
Yaşlar süzülüyor gözlerimden.
Bir kez daha yükseliyor semaya ellerim,
Kahhar, ismini zikrediyor dilim.

Bırakın gideyim bu ellerden,
Çektiğim acıyı sorayım senelerden.
Bir haber alayım aldatıp gidenlerden,
Bırakın gideyim bu ellerden,

Bu gece yarısı ölürüm dertten,

Hayallerimiz vardı birer birer yıkılıp giden,
Ardından bütün sevdaları yıkıp harap eden,
Meydanlar boş kaldı artık,ne bir dost ne de sevdalı,
İnan, inan ki kalmadı, deli gibi seven Leylayı.
Tarumar oldu, artık Ülkemin gül kokan sokakları.
Bırakıp gittiler dost bilip dert yakındıklarım,