Gürsel Pal Şiirleri - Şair Gürsel Pal

Bak geçiyor hayat.
Bütün aldatılmışlığınla,
Aldanmışlığınla.
Aldanmışlığımızla geçiyor.
Ardımızda bıraktığımız iki metre kare toprak,
Tükenip bitiyor

Artık yoklar,
Gittiler bir bir beni bırakıp.
Arkalarına bakmadan,
Volta aldılar hayata ve hayatın içine.
Artık yoklar,
Ne eski dostlar, ne arkadaşlar,

Yaradan aşkına söyle bana,
Aşk diye bir duygu var mıdır Dünya da?
Aşk kalıcı mıdır?
Yoksa geçici bir hismidir?
Cevabını biliyorsan,
Ve eminsen,

Ay ışığında saklı bu gece,
Gizlenmiş yıldızlar tek tek semada.
Hüzün ve kasvet var gecede,
Yanlızlık kokuyor buram buram
Yalnızların üstüne.
Ay ışığında saklı bu gece,

Adım sokak çocuğudur benim,
Kim bilir gecelerde ne yaşarım,
Hanginiz bilir siz uyurken ben kaçarım.

Adım sokak çocuğudur benim.
Siz yorganınızda sıcak yatağınıza sarılırsınız,

Bende insanım, insan kardeşim.
Yapabildiğimle ve yapabileceklerimle,
Sizin gibi, sizin içinizde yaşayan,
Her hangi bir yerde
Alalade yaşaya bir insanım.
Bende insanım, insan kardeşim.

Şehrin karanlık ve puslu geceleri,
Bir ben beklemekte dönmeyeni,
İçimden geçiyor saatin yelkovanı, akrebi,
Zehirlemekte her geçen saniyede beni.
Bir benmiyim bu saatte gökteki şimale bakan?

Kabusum olursun gecem,
Sıkıntım olursun sessizliğinde.
Benmi şiiri yazarım?
Şiirmi beni yazar?
Sanki gecenin azraili başucumda,
Birileri ben bilmezken mezarımı kazar.

Bu gün bitti, yarın yok.
Kaybettik yarınlarımızı.
Öylesine pislettik ki biz
Birbirimizin hayatlarını.
Dün vardı,
Temizdi sanki herşey gibi

Artık dallarında bülbül ötmez güllerin,
Senden gayrısı yalandır,
Yalandır söylenmiş bi cümle sözlerin.
Aşkın dirilişimdir içimde
Ve ölüşümdür her adım benden gittiğinde.