Deniz gözlerine şiirler yazdım,
Yazdım ve yazdıklarıma ağladım.
Bir masaldı sanki geçmişte kalan,
Yan Dünya ardım sıra bana yan.
Son arzumu sorsalar bir kağıt bir kalem derdim,
Bir kağıda sığmayacak aşkımı yazıp,
Sarardı yaprakların yüzü,
Oysa mevsim sonbahar değil.
Ben hiç sevemedim zaten güzü,
İçimdede açan ilkbahar değil.
Mevsimler geçer üzerimden,
Kuşlar yuvalanır dallarıma,
Ben giderken en çok seni bırakacağım ardımda
ben giderken.
Ben giderken sana açmamış bahçemin en güzel çiçeklerini
bırakacağım ben giderken.
Sanma ki bir bilinmezliğe gidişim.
Sen benim ikiz ruhumsun aşkım,
Bir derin acı var sadece,
Yüreğimi acıtan.
Bütün acılar geçer biliyorsun,
Tek acı yakar insanı.
Bir sevda yanığı içimde
Ve bir bitiş öyküsü ciğerlerim de.
İki gözüm...
Sana bu kelimeleri dört metrelik
Bir odadan yazıyorum.
Belki de hiç görmeyecek gözlerim,
İstanbul'da günün batışını.
Belki de hiç görmeyeceğim,
Anlatamadığım kaç cümlenin içinde gizlisin,
Yazmadığım kaç şiirdesin belki de!
Bir muamma kafilesi umutların ardında
Benim için bir soru işaretisin.
Ağaçlara özenmemek elimde değil.
Senelere ve mevsimlere inat tek başına,
İçimde öldüm sevdiğim,
Yaşat sen yeniden beni.
Ben Dünyada gördüm cehennemi,
Sen gel cennetine sal beni.
Bilirmisin seni ne kadar çok sevdiğimi?
Bir beyaz kefen ve bir tabut.
Musalla taşında yatıyor bir Adem.
Onunda hayalleri vardı bir zamanlar
Alamadım veremedimleri vardı yahut
Bir yarımlığı vardı yaşama biliyorum.
Biliyorum çünkü tanıyorum.
Bir hastahane odasında bir fidandı,
Adı ne farkeder belki Ayşe
Belki de Osmandı.
Kolunda bir serum,
Beni sen öldürdün,
Kanlı ellerini saklama boşuna,
Ellerinde ki kan izlerimi silemezsin.
Beni sen öldürdün,
Yüreğimde kocaman bir bıçak,
Unutma ki sevdiğim bu günün yarınıda olacak.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!