Gürsel Pal Şiirleri - Şair Gürsel Pal

Geride bir kaç kağıt, bir kalem,
Bir avuntu ile yaşanılan bir yaşam.
Boynu bükük kelimelerin dansıydı
Yaşanmamış na tamam.

Geride gecenin ayazı,

Gittiğinde en çok sensizliğine yanacağımı sandım.
Oysa pişmanlık yaktı yüreğimi.
Beni bu çekilmez hayatın ta orta yerinde,
Tek başıma bıraktın.
Sen seninle birlikte benide öldürdün aslında,
Bu günümde karanlık oldu, yarınımda.

EĞER GELECEKSEN
Fırtınaları bırak sevgili
Baharlarla gel,
Çiçeklerle gel,
Çünkü ben seni
İçimdeki baharlarda sevdim.

Hiç okumadığın kelimelerle,
Bir şiirin ta ortasına yazacağım seni.
Çünkü sen benim için ne başlangıç,
Ne de bitiş olabilirsin.
Hayatın gerçek olan yönünde

Görmezmisin ki!
Seninle ben aynıyız.
Bilmez misin ki!
Anamızda birdir, Babamızda.
Bizler Ademin ve Havva nın çocuklarıyız.
Beyazı, siyahı, sarısı olsak da.

Bazen gitme diyemezsin gidene,
O kelime çıkmaz dilinden.
Bilirsin ki gitme desende gidecektir
Gidecek olan.
Bir yanını bırakıp baş ucuna,
Yaşanmışlıklarını da alıp yanına gidecektir.

Ben yitik bir şairim.
Kimse bilmez adımı,
Kimse okumaz yazdıklarımı,
Kimse görmez beni,
Kimse tanımaz,
Ve kimse anlamaz.

Yazılmaz sana hiç bir kelime
Yazılmaz, ey yar.
Ne zaman seni yazmaya kalksam
Gözüme yaşlar dolar.
Hangi heceye sığar,
Hangi kelime, hangi kafiye

Karanlığımda platonik hayalimdin,
Delicesine sevdiğim sen benim eşimdin.
Bırak bulutlar gelsin üzerimize,
Fırtınalar çıksın,
Şimşekler yüreğimin ortasına çaksın.

İşte gitmekte ömrümün baharı,
Yapayanlız bırakmakta beni.
Yanlızlık koymuyorda adama
Bir elin sıcaklığını
Hele ki seni seven bir elin uzaklığı koyuyor adama.
Alışıyorsun zamanla bazı şeylere,