Gürcan Günay Şiirleri - Şair Gürcan Günay

Sen vardın ya bir zaman
Yaşamak böyle değildi
Gözlerindi ruhumu okşayan
Kokladığım hava nefesindi
Bir başka candım sende yaşayan
O sen böyle değildi

Sen vardın...
- Zaman dün ve öncesi...
Her yerdeydin:
Sende, bende...
Yerde, gökte...
Gerçekte ve düşte

O sendin biliyorum öyle geç vakitte
Kapıya vuruşundan bildim
Nefes alışını duydum
Belli ki çok uzaktan geldin
Geldin de neden çok geç kaldın?

Ağlara dolanmış balıkça
Çaresizim azizim
Avuçlarımda sakladığım umut
Dudaklarımdan dökülen yakarış
Sevgiliye yalvarış dolu bakış
Çaresizlik her yanımda

İşin farkına vardım nice sonra
Özleyeceğim seni
Son zamanlar içimde bir sıkıntı
Başımda bir duman
Derdi çok dağlar gibiyim
Hani patlayacağım dokunsalar

Köşebaşında rasgeldi yine bu sabah
Eski masum bakışlarından eser yoktu
Bir yabancı gibi geçti gitti yanımdan
Dilinde bir 'Merhaba' ya bile yer yoktu

Hiç mi hiç değişmemiş görmeyeli

Yokluğunda pek aramıyorum seni
İmkansız sandığım sensizliğe alıştım
Dudaklarımda başka şarkılar var
Senin olmadığın yollarda yürüyorum
Yine dalıyorum arada bir geçmişe
Ama seni artık hiç bulamıyorum

Geceye katık ettim gündüzden kalma sevda kırıntılarını
Gönül teknemde yoğuruyorum bal ile sirkeyi
Elemlere bulanmış yüreğim çalkantılı fırtınaya teslim
Zehir acısı ağzımda zehir zemberek kelimeler
Ellerim ellerinde ilk defa üşüyor
Ellerim...

Bir sokak köpeği gibi son bulsun hayatım
Ya bir çöplükte karnım içine çökmüş
Ya da bir otomobilin lastiklerinde
İt gibi yaşadığımı bir ben bileyim
Leşim defalarca çiğnensin
Yapışsın kızgın asfalta büsbütün

Beklesem seni bir kuytuda
Son ümidim solarken gelirsin
Erir uğruna kelebek ömrüm
Tarifsiz çilem dolarken gelirsin
Yokluğunda çıldırmışken tam
Saçımı başımı yolarken gelirsin