Gülseren Onay Şiirleri - Şair Gülseren Onay

Boşa mı
Havalandırdım toprağını,
Baharın ilk izlerinde

Ya solucanları
Boşa mı topladım

Hep bir son vardır,
Ölüm yaşamın,
Nefret sevginin,
Hüzün sevincin,
Vuslat sa hasretin.....
Hep bir son vardır,

Hep birlikte oynardık çocukken,
Hep birlikte büyüyelim isterdik.
Hiç bir şey vermezdi
Oynadığımız evciliğin tadını.
Elin elime değdiğinde
İlk gençlik dönemlerimde

Beni bu yalnızlık,
Bu yalnızlık öldürecek.
Bu dopdolu koca şehirde
Ne başımı koyacak bir omuz,
Ne tutunacak bir el var,
Nede bir kimse

Çare yoktur diye yanıp yakılma
Akan şu göz yaşın dinecek bir gün
Sevdalı gözünü çevir göklere
Bulutlardan yağmur inecek bir gün

Selam götürdüm
Şili halkına, Anadolu'dan..
Bir selam da Neruda'ya,
Nazım'dan..

Pasifik kıyılarına, Akdeniz'den..

Söyleyin

Beni sizden sorarlarsa dostlarım
Bir Reyhani geldi gitti söyleyin
Hayatı çileli muradı yarım
Heder etti ah tüketti söyleyin

Ne çingenenin
Falı,
Ne büyüsü
Hacının,hocanın
Yetmez affetmeme seni...
Kaç kez

Sevgili her halin bir başka güzel
Bu gece koynuma aya bürün gel
Şahlanmış arzular yasakları del
Hasret acısıyla öldüm bilesin

Gözüm gözlerinde dalar engine

Asılı kaldı
Bulutlar gözlerimde.
Yürek denizimde
Ne bir çırpıntı
Nede dalgalanma var.