Gülhan Özkara Şiirleri - Şair Gülhan Özkara

Gülhan Özkara

Dağlar şaki şehirler morg
İkiz kulen çöktü New York
Ünlü Amerikan asayişi bitti
Muhammed Attâ' attâ gitti

Devamını Oku
Gülhan Özkara

Et ile kemiğini yabancılara yolladım
Gözlerin bende kaldı
Eteklerinden şehvet yayılan gençliğinide
Giysilerine bulaşmış bakir ıtır kokuların bende kaldı
İç basan attırma adımlı kısacık bacakların ellerin
Zarefet mihengi yürüyüşün bende kaldı

Devamını Oku
Gülhan Özkara

Ateşe kesti figânımdan
Nefesim ateşe kesti
Ağzım burnum yandı
Yine çerh aynı çerh
Devran aynı devran
Gönlüm gecede geceden

Devamını Oku
Gülhan Özkara

Bin kurşun mu yemiş nasıl inliyor
Beyni kalbindeki sesi dinliyor
İhtiyarınla da olsa olsun yine kalk
Evlerinin karşısından balkonuna bak

Devamını Oku
Gülhan Özkara

Kocamaz insanın gönlü
Kadın da bir koca da bir
Gönül yakacak ateşi
Sen alevle hele ki bir

Ellide gelin gibi süzülür

Devamını Oku
Gülhan Özkara

Ben kuş olmalıymışım
Biraz böğürtlen yer doyardım
Gider bir dala konardım
Kanatlarımı kısar
Heybetsiz bir duruş ile
Simsiyah gözlerimi açar

Devamını Oku
Gülhan Özkara

Tel kardeşim tel!
Giyom Tel değil
Saz teli
Hani şu dınnnn!
Diyenin arabı arabeski
Arap gibi öten

Devamını Oku
Gülhan Özkara

Bir kartalın avının üstüne
Pençeleri kanatları ve gagası ile
Yumulduğu gibi
Çöktüğü gibi
Bırakmadığı gibidir ardıç
Toprağa öyle kanat koyar

Devamını Oku
Gülhan Özkara

Sokaklar ağızlarının siyah içini
Sonuna kadar açmış
Afrikalı yılanlar ağzı
Yolum düşüyor bazı

Devamını Oku
Gülhan Özkara

Memleketimin yavaş yavaş yükselen yeşil dağları
Önceleri çayır çimen domuzkulağı bazan maki
Çamla beraber muayyen rakımlara kadar tâ ki
Ve sonraları kalem meşeleri uzun yukarladaki
İncebel uçurumu gelmeden evvel Çon'a
Ulu pir silsilesi varır dolanır ona

Devamını Oku