Gülali Ölmez Şiirleri - Şair Gülali Ölmez

Perdeleri çekildiğinde
Kerpiç damlı evlerin
Yıldızlar dışarıda kalır
Bilir misin
Karanlık kış gecelerinde
Kurulan düşlerin

Resmine baktım eski bir gazetede
Yüzünde kararlı bir direniş
Gözlerinde bıçak keskinliği
Bileklerinde soğuk kelepçeler
Sen boyun eğmeyen dostum
Başın dik gidiyordun dönülmezliğe

Söylenmemiş ne kaldı ki
Sizi anlatan
Tükendi kelimeler
Cümleler hep tekrar
Üç yüz altmış beş gün
Yirmi dört saat

Adı geçmedi hiç gazetelerde
Annesinin kucağında
Belki sekiz,belki on yaşında
Bir deri,bir kemik
Daha küçücük bir çocuk
Kara kuru bedeni,

Gel desen nerdeysen gelebilirdim
Yanında yerlerde yatabilirdim
Hangi dağı dersen delebilirdim
Ferhattan şirinden beterim şimdi

Kal desen yokluğunda kalabilirdim

Her tutku bir aşka
Aşk acıya gebe
Her acı içinde isyanı taşır
İsyan yüceltir
Ruhunun bir yanını
Yüreğin aydınlanır

Yitik gecelerin sarhoşuyum ben
Leyla nın Aslı nın berdoşuyum ben
Umudunu yitirmişlerin kardeşiyim ben
Bana gel elini bana ver
Bana gel gülünü bana ver
Yolunu kaybetmişlerin yoldaşıyım ben

Zaman geçiyor bak
İçimden bir şey taşıyor
Sensiz sokaklara
Yüreğim,
Yüreğinden kopmuş kadar yalnız
Ve yaralı...

Dağ gibiydi yıkılmazdı sevdam
Toprağın yağmura sevdası gibi
Gönülden tutsak ama onurlu
Bulmak için her gece karanlıkta seni
Hüznün ekseninde döner dururdu

Önce yağmur yağdı
Sonra hüzün
Önce sen terkettin
Sonra hayalimdeki yüzün

Önce gün karardı