Ufkumda bombalar patlıyor
Çocuklar düşüyor dağ eteklerine
Ağıtlar yakılıyor her dilde
Hücrelerde direniş zamanı
Şehirlerde sessiz bir bekleyiş
Delemiyorum karanlığımı
Bir gül bıraktım sonbahar da
Umuda boynu bükük
Yaralı bir kalp
Sessiz bir ağıt
Beni her gece amansız
Terkettiğin uçurumlara
Duyuyormusun sürgün yüreğim
Gürül gürül akıyor fırat
Soframıza taş taşıyor taş
Sarılın çocuklarınıza
Isıtın bedenleri
Akbabalar siperde
Sonsuz maviliğinde huzur aradım
Sandım ki dalgaların aşka gidişti
Korktum karanlığına kürek çekmeye
Ama çare yok
Hiç bir kıyıya tutunamadım
Hayat yalnızlığımı sende demirlemişti
Bu gün ağıt yakıyorum gidişine
Bu gün içimden sessiz sessiz ağlıyorum
Yarınımı görmeden,yaşıma bakmadan
Çemberini kıramadığım aşkım
Canımı incittikçe
Haykırmak geliyor içimden
Ağır geçer geceler
İçime hüznü çektiğimde
Zaman çektikçe uzar
Güneş koştukça uzaklaşır
Koşmak mı çoktan unuttum
Ayaklarımda zincir
Resmini çizmek istediğim
Güzellikler hep sende
Barış dolu bir dünya
Seven gülen insanlar
Her şey sende özgürlük
Daha kutsal ne varki
Susma
Geç kalabilirsin
Bana sevdiğini söylemekte
Sen ben ve bombalar
Daha fazla yaşayamayız birlikte
Susma
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!