Küçük bir liman olmak isterdim
Çok uzaklarda
Okyanus kıyısında bir yerde
Önümde koca bir deniz
Gökten maviyi çalmışçasına arsız
Ve aşkı savunurcasına inkarsız
Bilirmisin kaç yaşında istanbul
Kaç hüzün,kaç mutluluk yaşamış
Kaç şair yazmış bu sokakların aşklarını
Kaç sevda kaç kurban adanmış
Kimler vermiş bu uğurda başını
Sonra kim ayırmış iki yakayı
Dağıt yüreğine sinen karanlıkları
Güneşe gülümse
Arkanı dönme vahşi rüzgara
Katıp götürmesin seni
Kendi bildiğine
1986
Hava çok soğuk
Geç oldu
Artık git diyorsun
Oysa bilmiyorsun ki
Kapatınca kapını
Yalnızlığa düşeceksin
Gençtiler
İşsizdiler
Yalnızlığa,yokluğa
Sınırsız kaçakçılığa
Sınırlı özgürlüğe mahkumdular
Bir gece ay ışığında
Yaz bitti sıcak gülüşler kaldı geriye
Terkettik mavilikleri
Dönüp arkamızı gittik haince
Denizi kendi haline bıraktık
Sahilde hırçın martı çığlıklarını
Kimbilir nerdedir tenine yapışan kum taneleri
Tüm acılara,ihanetlere inat
Ey yalnızlığım tek şahidim
Dert ortağım
Yine karanlık çöktü
Farkında mısın
Fenersiz bir denizdeyim
Sıcak bir nisan günü
Elinde mektup
Ve en güzel resimlerin
Aşkı getirdim dedin
Sessizce girdin
Öylece bakakaldım
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!