Ayrılık benim alnıma yazılı
Silerim silerim silinmez gülüm
Yazı değil sanki ruhuma kazılı
Nedendir niçindir bilinmez gülüm
Yapayalnız kaldın koca şehirde
Seninle dünyaya geldim
Mutluluğa içiyordum
Bir hayale gönül verdim
Biliyordum,biliyordum
Ayrılığı hissetmiştim
Ben bir sokak çocuğuyum
Her duvara yaslanırım
Yağmur yağar düşlerime
Canım burnumdan akar
İlik ilik ıslanırım
Ağlama anam
Ağlamayın analar
Biliyorum tüm insanlar
Sizin çocuklarınız
Her çocuk öldüğünde
Sahra çölüne kadar
Dünya almış hızını hiç durmak bilmez
Kader söz dinlemez seven ne yapsın
Alnımıza yazılan yazı silinmez
Bizden hayat geçti, gönül ağlasın
Çiçeksiz dal gibiyim ben şu alemde
Sonbahar geliyor sessiz sedasız
Yine sensiz yine yalnız yakalanacağım
Her gün gelip geçerken kapından
Rüzgara kapılan bir bulut gibi
Geçtiğim her yerde izini sürüp
Dolu dolu gözlerimle
Soğudu ellerim ayaklarım buz
Üşüyorum dostlar yangın yerinde
Belli ki üşütmüşüm
Anam başımı sarmış
Bilmem gecenin neresinde
Bir düş görmüşüm o gece
Hüzünlü bir şarkı gibi
Dudağında okunmayı
Rügar olup usul usul
Saçlarına dokunmayı
Dağda bir kır çiçeğiyim
İlk ben yaşamış olmayacağım
Aşkın esaretini
İlk ben yanmayacağım
Ateşinde
Kimler geçti bu ateş çemberinden
Kimler kaldı sahipsiz,sevgisiz
Zaman kalmadı
Geleceksen hemen gel
Savaşlar,düşmanlıklar
Dünyayı insanlara
Mezar etmeden gel
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!