Satır
aralarına sıkıştırdım seni
Gözlerine her bakışımda
Parmağım geliyor aklıma
Sıkıştırdığın
Hayatımın köşesindeki ay ışığı
Pencereden selamsız girse
Kime ne?
Dün geceden beri gamzelerimde oturuyor
Ve ben hâlâ gülmekten kendimi alamıyorum
Ne güzel oturuyordum gözlerinde
Ne vardı şimdi ağlayacak?
Bak süzülüyorum yanaklarından
ve
tutunacak utangaç bir gamze bile
yok..
Manzaradan tanır kimimiz
Güneşi arkasına almış
Salına salına ufku kovalayan gemiyi
Ne hoş bir rakı tadı bırakır insanın damağında
Ne doyumsuz bir seyirdir kızıl kalpaklı denizin resmi
Be Cemal
Bu ne hal?
Hiç bu kadar vazgeçilir mi?
Yazmayacaksan yazma
Kapadın araladığın kapıları
Nereye gideceksin kendini burada bırakıp be Cemal? ?
Bu ülke anlamsız ayrımcılıklar ile yıllarca acı çekti, artık ayrımcılıktan bıkmış bir toplumun edebiyat çatısı altında nasıl birleştiğini, ayrı düşünen iki şairin hikayesini sizlerle paylaşmak istedim!
Yazı, yazar M. Şeref Özsoy'un Kanıksadığım biri Orhan Veli kitabından alınmıştır.
...........................
....................................
Kaç ruhuz ki bu dünyada?
3 bilemedin 5
Farklı dilde konuşur
Değişik zamanlarda uyuruz
Kimimiz sağ elle yer
Kimimiz sol elle tokat atarız
Özlemeyi unutursam bir gün
Hatırlatır mısın
Akşam üzerini İstanbul’un
Bir gün unutursam sevmeyi
Yavaşça uyandırır mısın
Ne Mecnun kadar akılsız
Ne de Kerem gibi fütursuzum
Bir ayak izi var yoluma yakın
Benim mi?
Onun mu?
Diye düşünürüm.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!