Gökhan Barış Pekşen Şiirleri - Şair Gökh ...

Düşüyordum Tanrı'nn kucağına
bu siyah şehrin kasıklarından..
Tanrı firada..
Tanrı yok..
Aynalar kırık, gökyüzü koyu yeşil ve bogazım düğüm düğüm -
f u c k y o u u l a n

Işık bizden önce loştu
Gölgeler göründü
Ve düştü..

Hayatından ne aldığımı tahmin et çocuk!
Geri adım at,

''Geleceğim bir gün.'' diyenler gelmeyecek hiç ve ben ulaşılmaz bir yerlerde dua edersem Tanrı bana sıcak sevgiler mi gönderir Kushim?

Gölgeler saklanmıştı
kehanetler yükselen bağnaz beyinlerde alev alev..
Tüm yollar ve kaybolanlar kaybolmuşlara rasladı,
psikozda emanet bırakılan tüm ruhlar ağrı gibi gelip geçici umutlar..

Bu kartı sana Hikkim köyünden atıyorum Dasha,
aşağı düşersem 4400 kanadımın kırılmasına en çok Amshu üzülecek ve karanlık tüm ruhumu ele geçirecek..

Hatırlıyor musun;
seni derinlemesine hissedip, suçluluk hissini yok etmek için uğraştığım o son geceyi..
Bazen kapana kısıldığında seni kurtarması için bir kurbana ihtiyacın olur,

O perşembe gecesi bende oturmuş içiyorduk: Ate, ben ve Poine..
Kuşkusuz hepimiz günah keçileriyle sevişip, sabahların aydınlığının suçunu onlara yönlendiriyorduk yoksa düztaban olmak için yeteri kadar dinsizdik..

Erkek bedenimin tamamlanmamışlığı yüzündendi her şey dedim, yüzümü dönüp Poine'ye.. Kültür çoğu zaman yara bandı oldu, dünya barışı için herkes sevişmemeli.. Kutsal sandığınız her şey senin aptallığın dedim ve kalkıp gitti masadan Poine..

Ah şu insanın aşağılanma tutkusu dedi, Ate.. Kafka'yı bile popüler yaptı..

Sanatoryumda dün gece Anglikan gözyaşlarımla Tanrı'ya dua ettim.. Öfkeyle öldürdüğüm tüm şiirlerime dua ettim..
İsa bir kuşun kalbini övecek kadar dindar, bir insanın kalbini okuyamayacak kadar aptaldı..
O da baba şiddeti gören çoğu çocuk gibiydi..
Özgür olmak için gitmeliydi..

Evet geceden kalmayım,

Karanlığı izlediğim gecenin, hiçbir insan kadar huzur vermediğini gördüm..
İnsan, ruhunu ve bedenini sarmadığı her an kaybetmeye inanmıştır Persephone..
Yaşamda kalmak için ölmeyi öne sürmek gibi..

İsa kadar dindarım bu gece,
eğer kimseyi sevemeyecek kadar günah ve lanet dolduysa ruhuma, kırılgan olmamı sağlayan her şey için anlatacaklarım gecenin en çok ağlayan çocuğunun kara yazısı Persephone..

Uzun zamandır, bir erkek olarak kendimi sevemediğimi fark ettim..
Kırk birinci yaşımı seninle kutlayacağımı düşündüğüm bu gece okyanusun en dibinde boğulmuş olarak görüyordum kendimi.. Seninle kırk bir yıl önce tanışıyordum..
Bu yüzyılda kırk bir yıldır yıldır beraberiz diyerek güldüğünü hep hatırlıyorum Tanrım..
Biz Adem'den önce de sonra da birbirimizi sevmiştik, sakallarının arasından çirkinleşmeye yüz tutmuş bedeninle bana sert şekilde sarılmandan, bana uzaktan bakan çocuk olarak seni tanımama kadar..

Beni bir yazar olarak doğurman beni neden yalnız bir adama dönüştürdü, bunu düşündüğüm geceler aşırı dozdan kendimi kaybedip, sabahında bir fahişenin koynunda olmak gibi anlamsız geliyordu bana..

İpin en ucunda sallanır ruh
düş ulan işte dersin,
düş..
Acımasızlığın coğrafyasını izlemek senin işin sayın Tanrım
benim biriktirdiğim acılarımın karanlığı sana fazla gelir, gelir de aydınlığı hangi günaha asarsın böyle..
Üçün, beşin hesabını yapacak değiliz Zülfikar sen doldur boşalan kadehleri, rakı şişesinde balık misali ört üzerini bu gece,

Alevlerden kalkıp yürüyorum
acıyı silmek için bir yol buldum,
nöbetçi bir melek -
ağzımda hiç geçmeyen bir kan tadına buluyor dudaklarını..

Kalbimin yandığını hissediyorum