İnançlı insanların arasından bu yazıyı yazmak cehennemin kapılarını biliyorum ki bana açacak Moira ..
Uzak bir şehrin mabetinde yanıp, küllerimi hangi yöne doğru savrulacağını bilmemek de rüzgârın ayıbı olsun Moira ..
Tanrı zamanında beni evlatlık aldı ..
Bir anda dinler ortaya çıkınca popülerleşen yaratıcı, beni daha fazla istekte bulunmamam için bir kaç ayak oyunu yaptı bencilce ..
Senin Tanrın ben degilmiydim Barış,
korktuğum her şey çocukluğundaki şefkatsizlikmiş meğer ..
Senin karın olarak dünyaya gelmeyi ya da seni kendim doğurmuş olmayı isteyecek kadar çok seviyorum ..
"Siktir git bu evden",dedi ..
Ve bütün karanlıklar büküldüğünde
en kötüleri(miz)
İşte benim krallığım geliyor..
Orası karanlık
Nereye gittiğin umrumda değil, benden kaçamayacaksın..
Biliyorum ki bir yolu var ,akıntının geriye dönmesi için,
Kalabalık bir odada vicdan azabı..
Üç dua
Burada, bu odada, bu şiirde
kendime yazdığım büyük yalnızlık
küfrün toprağında tenimi örtüpte beni nefessiz bırakan..
Belki bir gün buluşur diye
aynı ormanda kaybolan çocuklar ruhumun kafesini kıra kıra sis çanlarını çalıyorlardı Tanrı'nın kayıp cennetinde..
''Bu masalı yazdığımda fark ettim, çocukluklarımız aynıymış, birbirimizi sevmemize bir başkası mani olmuş, dinler gelmiş, gök yüzleri küçülmüş, beden büyümüş , kanlar aktıkça birbirimize saygın konuşmaya başlamışız, masalın sonu mutlu biter ya, ben hiç kusmadan öleni görmedim ..
Nasıl mı?
Ayak izlerimi takip edin ..
- Florance 1800
İnsanlar arasında kimse bana bakmıyor
sakin ol,
onlar ölüleri ve deniz atlarını görmek istemezler..
Kimden hamile kaldım diye düşünmeden, kendi ölü doğmuş çocuklarımı gömebilmek için kusuyorum tüm içimde ki yüzleri başka bir yüzyıla..
Uzatmaları oynuyorsun çocuk..
Kimin umurunda Tanrılaştırılmış yalnızlığın!
- Gökhan Barış Pekşen
- r e m i x s a n c ı l a r
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!