Bu gün çok efkârlıyım, ağlamak istiyorum.
Bir sebebi yok, bende bilmiyorum,
Kafam bulanık şekilden şekle giriyor,
Dayanamıyorum, ağlamak istiyorum.
Sahip olduklarının kıymetini bilmeyenleri,
Çok dua ettim hiç bir kulunu yeremedim,
Korktum harama bakamadım, el süremedim
Oruç tuttum yeterince zekât veremedim,
Namaz da kıldım nefsimi yine geremedim,
Cihat ettim bu canı yoluna seremedim,
Yürüyorum kalabalığın içinde
Ama görmüyorum hiç kimseyi.
Farkında değil varlığımın;
Bana bakan boş çehreler,
Vefasız dostlar, arkadaşlar.
Farkında değil hiç kimse
Sanki insanlar biliyor, yas tutmakta
Kapanmış evlere, bom boş sokaklar,
Kuşlar da saklanmışlar yuvalarına
Seni bekliyorlar, çıkmayacaklar bir daha,
Millet şaşırdı, hainleri baş seçti
Yokluk bilmeyenler bize değer biçti,
Ekmek değerlendi lirayı da geçti
Daha mı kötü olur sonumuz Reis?
Çocuklar büyüdükçe masraflar arttı,
Rüya
Bir rüya ile uyandım, kalktım yataktan,
Sular seller içinde kalmışım sıcaktan,
Üstüm - başım yeni çıkmış gibi çoraktan,
Gözlerim kapanmış, kilitlenmiş çapaktan,
Bir yara var yüreğimde kanayan,
Bir ağrı var beynimde sızlayan,
Bir sıkıntı var içimi dağlayan;
Söyleyemiyorum Sana.
Bir kuruluk var dudaklarımda,
Küçük semtimin arka sokaklarında,
Tali yollarda giderken takamla,
Bakmadım sırtımdaki yüküme,
Motorumun gücüne...
Bu yollar çok durgun geldi bana
Beni günden güne eriten kanser
Göğsüme saplanmış zehirli hançer
Kıyamet kopmadan yaşattı mahşer
Yakmadan kül eden suçlu gözlerin.
Bazen ilaç olup yaşam sağlayan
Sen gülünce derdim tasam bitiyor,
Gözlerimdeki duman gidiyor,
Geceler aydınlık oluyor,
Bahar geliyor sen gülünce.
Sen gülünce güller açıyor,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!