Gencay Coşkun Şiirleri - Şair Gencay Coşkun

Zaman kum gibi geçerken,
Ellerimde ellerin,
Sonsuzluksa gözlerindeki derinliklerdi.
Bir baksam kaybolurdum seninle
Kim bilir hangi zamanda uyanırdım.
En kirli zamanımda

Bir gülle
Düşer gibi
Siperlerime
Karlar yağıyor
Bir taraflarıma

İçim dışıma akarken
Bir yar sözüne hasretliklerimde artardı
Yıkılırdı yeni çınar
İçim huzur bulurdu devrilirken ölüme

İçim sana akarken

Zaman dökülürken
Ellerimde buğday taneleri dolardı
Her başakta yeşerecek umutlar
Uzak ufuklardaydı
Yağması gereken yağmurlar
Nedense hep geç yağardı

Gözleri ışıl ışıldı
Kaç senelik
Açken açıkken bile
İnsanca gülen çınardı
Sokakta kalan benim
Kan bağı olmadan

Sürünen
Bir zamandı
Günlerim

En çok özlediğim
Bana göre

İçim kördüğüm
Belki
Bir ışıktı gördüğüm
İçimin kahpe yalnızlığında
Bir karanlıktı söndüğüm
Uzanıp akarken

Güneşler imparatorluğunda
Yeşil bir vahaydın sen
Gözlerim gözlerine değdiğinde
Çok uzak bir yerden esiyordu rüzgar
Bense seni usuldan kesiyordum
Kan içime akıyordu

Birilerinin uykusuz kalması
Lazımdı
Gözünü kırpmak imkansızdı
Umutsuzluk zamanlarında
Geceyi bölenler
Hep ayazdı

Derken
Küsüyorum
Hayata
Yaşadıklarıma
İstemiyorum
Anılarımı