İnsanların yalanlarını
Vuramam yüzüne
Kuş gibide uçamam
Hayallerime dalmışım
Birde garip bir hüzne
Kendini
Yalancı şeyler
Bir gün biter
Sızısı kalırsa da
Geçer gider
Son dediğimiz yollar
Elbet bir gün biter
Gecekonduydu aşkım
Nereden geldi kimse bilemedi
Nereden gitti kimse göremedi
Grilikleri ve onun yalancı renklerine
Bürünmeden akıp giden hayatta
Gecekonduydu aşkım
Göbeği açık bir masaldı
Rüzgar aldıkça
Ben üşürdüm
Ne tuhaftı
Hayat üzerindeki
Mutlak egemenliklerimiz
Ansızın söyleniyorduk
Birazda küfrediyorduk
Ekmek derdindeyken hayata
Yapamadığımız ıvır zıvıra
Sen birden çıkıverdin
Civciv nerelerdeydin
Düşlerim çırılçıplaktı
Sıcak güneşten
Kaçabileceğim tek bir gölge yoktu.
Üzülüyordum
Yaşananlara
Çocuksu bir hikayede
Bir güne sığmayan kelimelerle yola çıkıyordum.
Gün başlamadan bitiyor zaman ve ben hep eksik kalıyordum.
Gözlerimi açtığım andan itibaren kendini bilmez pislikler
bilmediğin hayatın bilmediğim yönlerine kendi istekleri
doğrultusunda yön vermeye ezmeye çalıştıklarına şahit olmuşum.
Bomboş duvarlarda
Bulamadım kendimi
Duvarlara bakarken
Çizemedim resmini
Asamadım kendimi
Bomboş tavana
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!