Gencay Coşkun Şiirleri - Şair Gencay Coşkun

Günah olmasaydı intihar
Kaç tane iyi yürek kalabilirdi bu dünyada
Çekip gitmek en doğrusuydu aslında
Yüreksizlik değildi kaçmak
Sadece yalan sanallığı
Heveslilerine bırakabilme cesaretiydi

Ne yağmurdu
öyle kesme taşlı kaldırımları
öyle bir dövüyordu ki
aklım şaşırıyordu.
Hangi yağmurda
şaşırmıyordum ki.

Ne kadar acı çektiysem
O kadar büyüdüm
Bir yerlerde
Büyükçe bir parçasını
Unuttum çocukluğumun
Ellerimde

Çok kez
Canım sıkılıyor
İçim bana
Çok numara
Büyük geliyor.

İçimi dökecek temiz sayfa gelecek
Birazdan ve ben
Hiç ağlamadığım kadar
Ağlayacağım bu akşam
Sabahı, Rüzgarı,
Çiğ düşmüş çiçekleri

Hırpalandık
Düşüyorduk gönülden
Gözden ıraklaşıyorduk
Kimsenin müdahalesini istemiyordum
Kendi kendime
Müdahalem bana yetiyordu zaten

Sevgi biter miydi?
Gün biterdi
Aşklar unutulmuştu
Kıpraşmanın baharında
Yaşanan herşey boş
Her saat anlamsız

Anlamsızlığın ortasında
Ucu bucağı olmayan bir dağdım
Adım dağlıydı
Gönlüm bağlıydı
Üzümün fazlası da
Bekletilmiş suyu da zararlıydı

İlim yaratanı anlamaksa
Sonsuza kadar öğrenciyim ben
Her gün yeni bir şeyleri görüp
Her gün yeniden aşık olurum
Ona ben.
Gözlerim dolarken

Hayatın derin manasında
Negatif güçlerin etkisi altında
Pozitif tavırlarım oluyordu
İklimlerim karışıyordu
Alnımın akına
Terlemelerim bahaneydi