Ayak izlerini öpüyorum
Ufka bakıp dalan gözlerini özlüyorum
Yalnız içim acıdığı için
Hüzün hüzün Yazıyorum
Parkında birinde
Denize bakarken
Kısa şiirler
Yazmak istiyordum
Yaşadıklarım
Hep bana uzun ve ağır geliyordu
Düşlerim yorulsa da
Kelimeler fışkırıyordu içimden
Yırtık bir gökyüzü
Ucundan tutabildiğim kadar tutmaya çalışıyordum
Umut kartları alabilmek için
Küstürüyorlardı beni
Sanki daha önce hiç küsmemişim gibi
Gözlerim kapalıyken
Yıkık çatılar gördüm
Bir zamanlar odalarından
Hayatlar akardı
Farklı doğardı güneş
Taş duvarlarına
Terkedilmişlik vardı
Buğulu gözlerine
Derinden dalıyorum
Ellerim sebepsiz yere sana uzanıyor
Sanki dün gibi
Benimsin gibi
Rüzgar alıyor parmaklarımı birden
Beklemek için
Bekleme numarası
Alman gerekiyordu
Sözde bu modernlikte bile
Ülkesi fark etmez
Beklemen bekletilmen gerekiyordu
1.Adım
Çocukluğumun odalarını yıktılar
Kapısına da duvar ördüler
Her ışığı bilinçsiz yaktığımda
Kapıyı tekrar açacağımı
Tek huzurlu yatağımı bulup
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!