Farzet ki aşkınla zindana düşmüş
Elleri bağlanmış divaneyim ben
Yokluğun yüzünden temeli çökmüş
Zemheride kalmış viraneyim ben
Bir yiğit yaslanmış karlı dağına
Farzet toprak aldı bari ey gök sun
Belli ki misafir olmuş da sana
Nedir bu yaptığın ihanet Göksun
Bizde misafirlik üç günlük olur
Bir oyun oynadı hayat benimle
Oyuncaklarımı aldı ilk benden
Sonra...Sonra da tüm hayallerimi
Bir kırıntısını bırakmadı bile
Ariyet vermişti ya! İstemeden
Bilme sen gözümden akan ırmağı
Nasılsa yolunu bulur da akar
Bedenini saran ilahi bağı
Ummadığın anda seni yakalar
Ne bir bent çekersin ne de bir duvar
Gidenler birgün elbet gelecektir sanırım
Yine seni kendimle anarım boş masada
Resimlerinden bile ilk gün gibi tanırım
Ruhuma yer etmiştir elimde olmasa da
Gurbeti yaşarım ben senden uzak her yerde
Konuşayım dedim,
konuşmayı beceremedim.
yazayım dedim,
Birçoklarını sildim.
Susayım dedim o zaman, sustum...
Ama asıl sustuğumda;
Daimi konuğu kim bilir misin
Öyle bir zindan ki orda kapandın
Her kapı vurana bir ses mi versin
Gönlümü yol geçen hanı mı sandın
Alfabemde ilk harf ve son cümlesin
Özlem yüklemişsin bana giderken
Ağır geldi işte alışamadım
Yollarına bakıp gelecek derken
Ağır geldi işte alışamadım
Sensiz yine akşam yaklaşıyor ya
Gideceğiz birgün istemesekte
Kah şimdiki günde kah gelecekte
Hayat insan için inan çok kısa
Ansızın gidersem beni unutma
Elinde bir demet karanfil olsun
Yaralı yüreğim sanma ki darda
Senden bir merhamet bekleyen mi var
Baharı bitirmiş kalmışta karda
Kapında bir davet bekleyen mi var
Eskidin artık sen gönül tahtımda
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!