Fevzi Şahingöz Şiirleri - Şair Fevzi Şah ...

Dua dudaktan değil, özden kalpten olmalı,
Her şeyi Allah verir, mümin bunu bilmeli.

Mevlâ’ya ermek için, Salih amel etmeli,
Barış bir ibadettir, insanları sevmeli.

Esirgeyen bağışlayan, kullarına nimet veren,
Övgülerle yüceltilen, âlemlerin Sen Rabbisin.
Kürsün ile bu evreni, çepeçevre kuşatırsın,
Uyku gaflet yoktur Sende, yeri göğü yaradansın.

Kullarına hesap soran, din gününün sahibisin,

Doğmayan ve doğurmayan, benzeri hiç bulunmayan,
Kimseye muhtaç olmayan, Rabbimize inanırız.
Fenalığı yasaklayıp, güzelliği savunarak,
Kör Şeytanın her şerrinden, hemen sana sığınırız.

Sonsuz övgü sahibine, yalvarır dua ederiz,

Aşkın en kalıcı yanı, ilk yakıcı bakışlardır,
Durmadan sîneye vuran, kalpteki o atışlardır,
Aradan geçse de yıllar, silinmez ki hiç izleri,
Durmadan sîneye vuran, kalpteki o atışlardır,

Gönlüm onu özlese de, lâkin ümitlerim söndü,

Bir cevap ver Allah’ım, kalbimin feryâdına,
Derde düştüğüm anda, yetişirsin sen bana,
Mahzun gönlüm ağlıyor, bilmiyorum derdini,
Derde düştüğüm anda, yetişirsin sen bana.

Anlatamam dilimle, sana olan sevgimi,

Açma sinemi ne olur, ilk aşkımın közleri var.
Bir ateşti yaktı gitti, söndüremez bunu yıllar,
Saçıma düşse de aklar, yine gönlüm onu arar,
Bir ateşti yaktı gitti, söndüremez bunu yıllar,

Hazan mevsimi gibiyim, yaşanmadan bitti bahar,

Ayvalığın baharda, çiçek açar her yerde,
Yalnız kaldı şu gönlüm, hasretin var içimde,
Hani gelecektin bana, söz vermiştin Ekimde,
Sene geçti, mevsim geçti, bahar geçti, gelmedin.

Bu yerlerde güzellik çok, doğa başka biçimde,

Duman duman tütüyorum, dokunma sen de yanarsın,
Bir gün eğer yok olursam, beni daha çok ararsın.
Hasretinle avunurken, ne aradın ne de sordun,
Bir gün eğer yok olursam, inan beni çok ararsın.

Aşk öyle güzel ki, Mevâm yarattı,
Kim bilir Yaratan nasıl güzeldir.
Onun cemâline, âlemler hayran,
Kim bilir Yaratan nasıl güzeldir.

Benliğe inersem, Onu bulurum,

Benim gibi aşka düş’te çile neymiş bir anlasan,
Vuslat artık hayal oldu, keder neymiş bir anlasan,
İstemem ki, sana cânâ, düşme sakın bu belaya,
Şu kalbime girip gör ki, felaket neymiş anlasan.

Boş hayalle geçen ömrün, kaybedecek çok nesi var,