Sen aslında yok'sun
Aşk' gönüldeki yaramaz çocuktur!
Sevgi' Gönüldeki Anne!
Saygı ise Gönüldeki Babadır.
Aşk yakar yıkar,
Sevgi yaraları sarar,
Saygı olayın üzerini kapatır...
Koca ömür geçti,
Gülmedi yüzüm,
Kadere talihe değil,
Sitemim sözüm,
Kimseye geçmedi,
Niyâzım nazım,
Aklıma sen düşünce
Yaşımı unutuyorum, yaşadıklarımı
Geçmişin, geçmişte kaldığını unutuyorum
Her taradığımda ağaran saçlarımı,
Bir umut daha filizleniyor göz bebeklerimde
Hayallerimin, ardı arkası kesilmiyor
AKLIMDASIN..!
Bunca yıl geçti aradan,
Senden başka, yok bulduğum,
Yüzüne hasret kaldığım,
Uğruna ömür verdiğim,
Vakit, geceyarısını hayli geçti,
Gerçeklerime ve hayallerime
Yenik düşen gözlerim,
Usulca yumulmaya başladı artık,
Ki, saat neredeyse üç oldu,
Malikisin deyip, açtım gönül tahtımı
Yerle yeksan eylemesen, ne olurdu bahtımı,
Bilirsin çok sevdim, kıyamam sana
Benden daha çok sevdiğin, alsın ahtımı
Sol yanından eksik olmasın sızın
ANAM..!
Bırakıp gideli çok zaman oldu,
Gel, gör bu kuzunu, şimdi ne halde,
Ne bilsin el alem, viran olduğum,
Yorgun kokusuna kurban olduğum.
Şimdi, ankara da olmak isterdim,
Sokak sokak, mahalle mahalle,
Semt semt, sevdiğim, ankaraya gelmiş, baştan sona sevda kokuyordur
Şimdi, bu koskocaman kent.
Altındağ, altından da değerlidir şimdi, çankaya eskisinden de modern, Nasıl mutlu olmasın ki, etimesgutun insanları, sevdiğim, ankaraya gelmiş, bahar gibi, yaz gibi, türkü gibi, saz gibi,
ANLAYAMAZSIN
Kelimeler dökülür dilinden,
Mermere düşmüş cam gibi,
Paramparça kelimeler,
Hiçbir şey anlatamaz,
Bu sabah bir tuhafım, anne
Tabağı önünden alınmış,
Önlüğü yakasında kalmış,
Elinde kaşığıyla, neye uğradığını
Şaşırmış bir çocuk gibiyim, anne.
Görmesin diye hiç kimse kırıklarını,
Çıkarıp kalbini koyarsın bir köşeye.
Oysa, nasıl saklanır ki bu acı
Pervasız bir gülüşte?
Aşk dediğin asıl şimdi başlıyor işte.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!