Sen aslında yok'sun
Aşk' gönüldeki yaramaz çocuktur!
Sevgi' Gönüldeki Anne!
Saygı ise Gönüldeki Babadır.
Aşk yakar yıkar,
Sevgi yaraları sarar,
Saygı olayın üzerini kapatır...
Koca ömür geçti,
Gülmedi yüzüm,
Kadere talihe değil,
Sitemim sözüm,
Kimseye geçmedi,
Niyâzım nazım,
AKLIMA SEN DÜŞÜNCE
Aklıma sen düşünce
Yaşımı unutuyorum, yaşadıklarımı
Geçmişin, geçmişte kaldığını unutuyorum
Her taradığımda ağaran saçlarımı,
AKLIMDASIN..!
Bunca yıl geçti aradan,
Senden başka, yok bulduğum,
Yüzüne hasret kaldığım,
Uğruna ömür verdiğim,
Vakit, geceyarısını hayli geçti,
Gerçeklerime ve hayallerime
Yenik düşen gözlerim,
Usulca yumulmaya başladı artık,
Ki, saat neredeyse üç oldu,
ALLAHINDAN BULASIN
Malikisin deyip, açtım gönül tahtımı
Yerle yeksan eylemesen, ne olurdu bahtımı,
Bilirsin çok sevdim, kıyamam sana
Benden daha çok sevdiğin, alsın ahtımı
ANAM..!
Bırakıp gideli çok zaman oldu,
Gel, gör bu kuzunu, şimdi ne halde,
Ne bilsin el alem, viran olduğum,
Yorgun kokusuna kurban olduğum.
Şimdi, ankara da olmak isterdim,
Sokak sokak, mahalle mahalle,
Semt semt, sevdiğim, ankaraya gelmiş, baştan sona sevda kokuyordur
Şimdi, bu koskocaman kent.
Altındağ, altından da değerlidir şimdi, çankaya eskisinden de modern, Nasıl mutlu olmasın ki, etimesgutun insanları, sevdiğim, ankaraya gelmiş, bahar gibi, yaz gibi, türkü gibi, saz gibi,
ANLAYAMAZSIN
Kelimeler dökülür dilinden,
Mermere düşmüş cam gibi,
Paramparça kelimeler,
Hiçbir şey anlatamaz,
ANNE
Bu sabah bir tuhafım anne
Tabağı önünden alınmış
Önlüğü yakasında kalmış
Elinde kaşığı ile, neye uğradığını
GÖRMESİN DİYE HİÇKİMSE KIRIKLARINI,
ÇIKARIP KALBİNİ
KOYARSIN BİR KÖŞEYE,
OYSA NASIL SAKLANIRKİ BU ACI,
PERVASIZ BİR GÜLÜŞTE,
AŞK DEDİĞİN ASIL
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!