Feriha Deniz Esen Şiirleri - Şair Feriha ...

Can can can
Yokuş aşağı kayıyor düşler
Dumanı tütüyor kitapların

Ölmek mi?
En kolayı
Yaşamak mı sensiz?
En zor olanı…

Sırf diye
Yaş diye her göz
Kader diye alın
Kalp bile keder diye
Hep niye
Niye sırf diye…

faydası yok uçucu günlerin
alıp gittiğin gözlerini unuttum
en onulmaz yaraydın usumda
resminle sen buluttun

tahtında otur sen kanatsın

çırpındı,
sürgülü koca kapının ardında güven
yol yoldan geldi
düştü görücü umut kapının eşiğine
umut ana göğüslerini koyverdi
güven daha çığırır oldu

yalnızım
ışıkları söndürün
güneşi götürün kendi kıyılarınıza
gülüşüm hiçbirşey anlatamaz
ben yokum sizin şarkılarınızda

ölümüNe severdik düş söküğü gerçekleri
kıyardık birbirimize parmaklarımızdan
sen beni bilirdin gülümserdin içinden
bense ta dışımdan dışımdan

azalıp azalıp çoğalırdık bereket gibi

Yatarak çay içmekti ilk huzur kuralı
Baştan say: bir iki üç dört… sıralı
Delik çorabın arasından görünürdü bazen tırnaktaki boya
Sanki üstüne ceket giydirilen her çıktığında..

Hafızası yitmiş bir böcek gibi

sen gelip geçtin gözlerimdeki nemden
öyle sarmaşık gibiydi sırnaşık kalbim
belki aynı değildik
başka yollar gibiydik rotasız

sen bir dağ mıydın yoksa başı dumanlı?

Hazırım gözlerimden derin bakmaya: ela
Acının tadılmış "den" halinden
Zaman buruk ve telaşlı
Bekletilmiş çayın dem halinden...

İnsancıklar var lime lime