Ferhan Göymen Şiirleri - Şair Ferhan Göymen

Dilinden bal gibi sözler dökülüyor
Yüzünü görenin yüzü gülüyor
Sarılıp öptüğüne kokun siniyor
Sürmesi çekilmiş böğürtlen gözlüm

Özü sözü bir fıtratı özlüm

Bırakın bu canı hevesini alsın
Gönlündeki güzeli ömrünce sarsın
istediği arzusuna gönlünce uzansın
Bırakın bu canı yanarsa yansın

Bırakın bu canı başbaşa kalsın

Sen kokan mektupların elime geçti
Bugün gelmiş gibi heyecanla okudum
Seni çok özledim demişsin bunu deme
Dayanamadım sözlerin içimde tazelendi
Sözlerini okuyan gözlerimin halini görme

Seni nasıl özlediğimi kimse bilmesin
Seninle kırmızı bir rüyam olsun istedim
Azıcık öperim belki azıcık avunurum
Azıcık koklarım tenini kokları
Hasretim azıcık küllenir belki

Kimse seni benden alamaz
Ne yıllar ne kullar ayıramaz
Gönül bağı ile bağlıyım sana
Kalben diledim hediyesin bana

Gönül mektubumu sana verdim kimse okuyamaz

Aslanım yuvasında baba adam, yüreğimde kralım
Şahinim mağrur duruşlum şahin bakışlım
Kaplanım avlanıp avını yuvasına koyanım
Kartalım ömrünce pençesini aşkımıza takanım
Karıncam kotarıp bıkmadan yuvasına taşıyanım
Küheylanım bizim için koşanım engelleri aşanım

Bu gece rüyamda gördüm seni kısacık
Gömleğinin kolları kıvrık üç düğmesi açık
Saçların yeni yıkanmış yana taranmış
yazıkki hasretim ve sözlerim yarıda kalmış
gözlerim bakmaya doymadan uyanmış

Dilimden döküleni toplayan hani
Sözlerimle zıplayan hoplayan hani
Savurduğum kokumu koklayan hani
Adın adresin neydi sen kimdin
Şimdi geç bunları geç hadi

Felek her gün bana bu eziyetin neden
Uyan artık çık şu yüreğinden deseydin
Keşke bana birazcık haber verseydin
Beni biliyordun neden uyarmadın önceden
Sana bir kusurmu ettim ben bilmeden

Bilmeden bam teline dokunmuşum
Art niyetsiz sözümde ters okunmuşum
Haykırışlı sözler kafama kafama vurdukça
Ben bu kahpe dünyayı anladım

Ben akıllı kurnaz politik değilim