KALDIRIMLARDA BİR ADAM
Kaldırımlarda bir adam
Elleri ceplerinde yürümekte.
Bileklerinde yedi kıtanın onulmaz nabzı,
Arkasından azgın bir güruh ürümekte.
Ruhunda dünya uykusunun inanılmaz kabzı,
Aşkım yetmiyor mu kalbini almaya ?
Bir kalbin etmiyor mu benim aşkım?
Üstüne gururumu verdim,
Yine gelmiyor kalbin bana
Yine gelmiyor…
Kalbimi bozdurdum sevda uğruna
Sen gibisin bana sen
Hep biraz gibisin
Seviyor gibisin dokunmadan
Geliyor gibisin adım atmadan
Özlüyor gibisin hiç kavuşamadan
Evcilik oyunlarımda kaldı gülüşlerim
Yürümeyi öğrendiğimde bıraktınız elimi
Aldığınız son oyuncağa hapsoldu düşlerim
Koşmayı öğrendiğimde burktunuz bileğimi
Bir gün son kez oyun oynadım sokakta
Kırmızı güller,
Ne güzeldir kırmızı güller…
Dışım saçar sevinince,
İçim açar sevince,
Hele bir de sevilince,
Her yanım kırmızı güller…
Hislerim sığmadı yüreğime
Dilimin gücü yetmedi anlatmaya
Kelimelerimi deldi geçti ahlarım
Sonra yüreğimden gözlerime bir yol
Hıçkırıklarımın dili yok
Gözlerimin kandili yok
Beni de çağır Rabbim,
Huzuruna beni de çağır
Gelir bu fani bedenime yorulan ruhum ağır
Yardım et Rabbim!
Nefsim ruhumu ele geçirmekte ağır ağır
Bağır dedim nefsime
Mutluluk değilse gözlerini dolduran,
gözyaşlarına talibim bir ömür
Mutluluk değilse seni sarmalayan
Üstündekini giyerim bir ömür
Mutluluk değilse her mevsim üstüne yağan
Ben sana hep sırılsıklamım
Ebedi bir zulmetten güneşi İzler gibi
Aydınlık bir yolculuğu derinden gözler gibi
Bir hissi mukaddes'i herkesten gizler gibi Sadece okumanı ,okumanı istiyorum!
Rabb'inin ilk emrini yerine getirerek
Düşmanın beynine bir kurşun geçirerek Bağnazlığı zerre zerre kemirerek
Geldi insan dünyaya,
Ağlayarak geldi, tekmeleyerek geldi ;
Zamanın bir kuş olup sol yanında attığı
Hüzünlerin henüz yaşanmamışlıklarda yattığı
Bakışlarına hazan rüzgarlarının esmediği
Hayatın kanatlarını kesmediği
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!