Fatma Özçelik Şiirleri - Şair Fatma Özçelik

Belki
Herşey daha iyi olurdu bizim için
Sen doğmasan
Ben doğmasam
Hiç sevmemiş olacağımızdan birbirimizi
Ayrıldık diye hüzün de dolmazdı yüreğimize...

Bu gece bağışladı beni duygular
Bir geceliğine serbestim
Ne güzel...
Ne seni düşüneceğim uyuyana dek
Ne de başka birini
Sevilmeye değecek...

Çocukları
Çıkarıp çıkarıp popolarından
Atıyorlar sokaklara
Sokaklara
Yeni çocuklar
Çıkarıp çıkarıp

İçkiyi nasıl bırakacağım
Ya hele sigarayı
-evlat acısı gibi-
Memleket demiyorum ama
Babamı, anamı
Kardeşlerimi, dostlarımı...

Beni sana ulaştıran tüm kaleleri birer beşer yitiriyorum...
Ulaşmak dediysem sahip olmak değildi ama...
İhtimalleri bile ya farkedemiyorum...
Ya da ümitlenmekten korkuyorum...
Fakirin ekmeğiydi ya ümit, ekmeksiz kaldım sevgili...
Açlıktan ölme sınırının dibindeyim ama...

Belki de şimdi susmak zamanı
Susup kadere boyun eğmek zamanı
Belki de artık teslim olma zamanı
Vahşi görünmektense
Vahşete duçar olma zamanı
Baş önde hayat tüketmektense

Bana emanet ettiğin ben var ya...
Çok haylaz, çok haşarı...
Zaptededeyim diyorum ama...
Tutamıyorum keratayı...

Üşümüş bebeğim
Isıtamamışım bedenini
Ya da bedenine ateş verecek
Yüreğini
Soğuktan dizleri titriyormuş ama
Titretememişim yüreğini

Bir hayalim var
Görünmez olsam
Sussam, duymasam
Hep oynasam
Bir de
Hep uyusam

Bir çift ayak üzerine bir yastık koydum
Masala doydum
Ninnimi kurdum
Sallanıp durdum
Ağzım kulaklarımda
Annemi yordum