Fatma Özçelik Şiirleri - Şair Fatma Özçelik

Bir aşk daha bitti şimdi yalnızım
Anılarla sohbetim var
Bir bir geçiyor gözümün önünden
Daha yaşanacaklar da var..

Bir yandı bir söndü gözlerimde ışık

Bir yaşamda kaç insan oldum ben…
Çocukluğum…
Gençliğim…
Evliliğim…
Her biri başka hayat ama ben…
Derken fanustan çıkış şaşkınlığı…

Bardağımdaki suda neden kırmızı bir balık yok
Ne diye bu kuşlar bu kadar geveze
Güneş doğuyor
ve insanlar hala uykuda
Neden bu kadar tembeller..
Niye evin içinde çayır çimen yok

Ben senin
Aradığımda bulunamayışını sevdim…
Kışın ısınamadığım uzak bir ateş olmanı
Yazın serinleyemediğim uzakta bir gölge…
Uzanıp uzanıp sana tutunamayışları sevdim…
Ben senin benim olamayışını sevdim…

Yazdım duvarlara ismini
Çizdim resmini
Sonra bir türkü uydurdum
Unutma diye beni...

Saçları buğday başağı

Saçlarım böyle neden kar beyaz anne
Beni senden gayrı hiç yok seven anne
Söyle bana, yavrucuğun olmaktan başka
Sevilir hiçbir yanım yok mu anne?

Çamura bulandım, ateşte yandım

Bugün yine seni
Rüyamda gördüm
Sevinmeli miydim
Bilemedim...

Düşünüyordun..

Ben Afrodit
Bu gece duzikonun tadına varacağım
Köpekler çenilese de dışarda
Seninle biz
Bir kazanda kaynamadık mı dostum? ..
Ben duzikomdan yudumlarken yavaş yavaş

Bir kadın değilim ben sanki
Hergün aklıma biri düşer
Yüreğim
Her güzel erkeğin peşi sıra gider

Tanrıya şükür giden yürek

Seni gözden çıkarmayı ben göze aldım
Düş yakamdan
Git ona
Senden usandım...

Hep yalan bakışların