Fatma Özçelik Şiirleri - Şair Fatma Özçelik

Gel Efendim ben hazırım
Isırırım söyletmem dilimi
Vallah oynatmam elimi
Oynatırım belimi...

İster şöyle, ister böyle

Eli hangimizde
Hisseden var mı?
Kanayan yaranın acısından başka...

Tanıyamıyoruz
Görmedik ki hiç

Ben Karadenzili gurbetçiyim
Dünyanın her yanında adım var
Yediğin ekmek, içtiğin suda
Nereye baksan orda adım var

Dönsem köye mezara yerim yok

Ne yeşil göz, ne bir hoş söz, hepsi uçup gidiyor
Kalan izler can yakıyor, yürek nasır bağlıyor
Aşk dediğin er adamda otuzunda bitiyor
Biliyorsun ama aklın neden hep karışıyor.

Ey benim gösteriş budalası, çok bilmiş, saf yüreğim

Bugün erken uyandım
Yine hergünki gibi
Kahvaltım hazırlanmış
Padişahınki gibi...

Okuluma giderken

Gelirim dedin
Bekledim seni
Yıllardan beri
Gelmedin, Hani

Saçında aklar

Ne şekildik
Ne şekil geldik dünyaya
Sanki az değişmişiz gibi
Büyüdük büyüdük de adam mı olduk?

Meni art yumurta eşittir embriyon ise

Artık gerekmiyor
Ne para pul
Ne kız, ne dul
Bundan ötesi yok
İstersen mumla ara da bul
Kızmak, def etmek yok

Zordur kadın olmak...
Sussa içinin ezginliği öldürür
Söylese sözüm ona hamisi...
Yalnızsa
Ya erkekleşecek ama asla sevişmeyecek
Ya sevişecek, bedelini kanla ödeyecek...

Ben her zaman içim ağlarken
Gülüyorum
Bir güneşken
Neden sevince sönüyorum?

Aşk