Fatma Özçelik Şiirleri - Şair Fatma Özçelik

Elime batan tek bir dikeni temizlemeye çalışırken
Giyinmeyi unutarak düşüvermişim dikenliğe çırılçıplak...
Bırakmıyor saçlarımı sarmaşık diken
Kıpırdadıkça bedenim kanıyor
"Acıyor demek ki hala yaşıyor" diyerek dişlerim dikenleri parçalıyor...

Ne yanına baksam komplocu dolu
Komprador dolu...
Vatan da öyle ama
O fiilen...
Sense isteyerek ve manen
İşgaldesin...

Babam
"kız çocuğu kan ayaklıdır" der,
Gelinlerimizi baş tacı eder
bizi çoğu zaman
ikinci plana iterdi
Ne kadar da haklıydı...

Yorgundu sesi...
Bir kucaktaysa diye
Dinlendirmeye cesaret edemedim...
Anahtarı çevirip evime girdim
Kanepede oturmuş
Beni beklermiş en sevdiğim...

Gün gelir
Çalınmadan kırılır kapılar
Kasaturalarla
kesilir kadınlar, çocuklar, neneler, bebeler...
kesilip bebe ağzına verilir memeler...
Gün gelir

Kendini tavuk sanan
Bir martıydım eskiden...
Bana martı olduğumu
Uçabileceğimi gösterdin sen...

Ama kartal değildimki

Kes artık! ...
Bana ağız tamburası çalma
Martavala karnım tok.
O andropoz halinle
Güldürme kıçımı aynasızlığına...
Beceriksizliğine

Bir dediğim iki etmez yüz eder
Yüreğimi kırmaz tuzla buz eder
İstediği an olmazsa naz eder
İster…Alır…sanma teşekkür eder

Adı İlay Şerah soyadı Koç’tur

Temiz pınarlardan içtim...
Elimi, yüzümü, bedenimi
Ha bi de yüreğimi
Temiz pınarlarda yundum ben...
Güzelliğim benden değil a dostlar
Berrak, bol mineralli

İnsanoğlu ne garip...
Görmeyince inanmayanlar karşılık bulamadıkları aşkın peşinde...
"Tanrı adına" diyenler Tanrının yarattıklarına zulmetmekte...
Günah diye giyinenler
Tanrının yarattıklarından utanıp kulun yarattığıyla örtünmekte...
Faşistler sosyalist gruplarda...