Fatma Özçelik Şiirleri - Şair Fatma Özçelik

Tarih yazmadıysa iki kişi
İcap öyle bir davettir ki
Cevapsız kalınca sıfırdan geri gider
İcapçı unutkandır
Bir bakmışsın
"Sen de kimdin yahu" der...

Ev boğardı beni eskiden
Şimdi sanki aşk yuvası
Bir darbeyle kıymet bilir oldum
Kalmadı
Ne uzak diyar hevesi
Ne sevda tantanası...

Pis kaldırımlar
Loş sokaklar
Issız meydanlar...
Ardından gün doğunca
Telaşlı eller, ayaklar...

Gece
Gün batınca
İçim kavrulunca
Sokağa çıkınca
Onu ararım

İşeme ihtiyacı duyuyorum
Bir süre sonra
Tuvalete gideceğim ve
Hem seni
Hem de tüm sıkıntılarımı
Boşaltacağım...

Bölün beyler bölün...
Gavur toprağı buralar...
Bölün...
Parçalayın...
Kanla soslayın ki
Rahatça yesin patronlar...

Bak çocuk
Aşk diye hormonlarını kandırıyor
Gönül eğlendirmeyi
Aşağılık birşey sanıyorsun
Aşk, gönül eylemedir oysa
Ciddi durup eyleseydim gönlümü

Ölümü yakın
Küllerimi de savurun
Yere, suya ve göğe
Gideyim evrenin her yerine
Akıl alıp ondan
Dönerim yine...

Hadi gel
Bi çocuk yapalım
Gözleri gök rengi olup
Ufkun ardını görsün
Sağı solu boşverip
Kendi olsun

Ne çok hayat yaşadım ben
Herbiri birbirine yabancı
Ruhum dahil milyonlarca yolcu
Sadece bedenimdi hancı...