gecenin sessizliğine gömülür umutlarım
param parça olur bölünür hep uykularım
dağ gibi üstüme ykılıverir korkularım
saatler sensizliği vurmaya başlayınca
içime ateş düşer yüreğim yanar durur
hayatımın tadı tuzu kalmadı
sen beni bırakıp gittin gideli
ömrümün baharı yazı kalmadı
sen beni bırkıp gittin gideli
dört mevsim içinde bir kara kışım
saha artık yabancı olarak gidiyorum
bana ait ne varsa alarak gidiyorum
istersen bir mezar kaz istersen dertleri yaz
ardıma dönüp son kez bakarak gidiyorum
seni unutmak için kendimi uzaklara
aşkı burda bırakıp gidiyorum bu akşam
adını son bir defa yazarak sokaklara
istanbulu bırakıp gidiyorum bu akşam
sessiz bir ihanetin kollarından çıkarak
mutlu olacaksan başka biriyle
yar senin kalbinden çıkıp giderim
usandıysan beni ile olmaktan
dünyamı başıma yıkıp giderim
bensiz hayat sana zevk verecekse
eski zamanlara gidince gönlüm
yaşadığım aşkım gelir aklıma
bir hayaldir düştür benim gördüğüm
o masum bakışın gelir aklıma
efkar bulutları üstüme çöker
hayatıma bir ok gibi saplandı
beni yüreğimden vurdu gözlerin
sanki büyük bir suç işlemiş gibi
gelipte karşımda durdu gözlerin
gide gele aşılmaz bir yol etti
yarınları aradım hep dünleri yaşarken
ben dikenleri sardım sen gülleri koklarken
hasretinle seviştim resimlerle avundum
sen gurbetin koynunda gününü gün ederken
ardından nasıl bir kalp bıraktın bilirmisin?
gözlerinden bir damla yaşı gördüğüm zaman
şu dünyayı başıma yıkıyorum bilesin
yüzündeki tebbessüm eksik olduğu zaman
beşeri mahlukattan çıkıyorum bilesin
kalbin hüzünle dolsa
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!