her insan hayatında bir sözlük saklar
yani delikanlılık kitabı misal
'benim kitabımda bunlar yazmaz'
'benim sözlüğümde şunlar var'
diye başlayan olanca cümlemiz olmuştur,
alıp verdiğimiz nefeslerin kıyılarına saklanan.
Bir malubiyet öyküsü
Yasamışım beş on yıldır
Bir elveda neden zor gelir bana ki
Nedendir ben vazgeçen değil vazgeçilen oluyorum
Bense sadece bir çocuk çığlığıyla
Şefkat bekliyorum
susuyorum şimdi seni
beynimin uğultusunda
bir vakit geçmiyor
birde sen bu kapıdan
naralarımla susuyorum seni
sensiz bu başı boş meyleri
Bulutlar kaplamış bugün bu şehri
İçimde bir kasvet…
Bir sıkıntı insanların yüzünde,
Çatılmış kaşlar…
Yağmur beklercesine dururken,
Bilinmez insanın aklından gecen
Yüze vurmuyor artık
Gönülden gecen
Yalan söylemek bile sanat olmuş
Gözbebeklerinden insem kalbine
Aşklar arasında ki geçişte
Harcanmıştır insanlar unutma safhasında kalbin
Terkedilmişlik geçmiş giderken
Unutulur kaç kalbin kırıldığı
Sebepsiz gidişin ardındaki suskunluğun altından çıkan
Bir yalanla doğar bebek
Büyürken yalan olur çocukluğu
Gençliği yalanla süregelir
Yaşlanır yalanlar içinde
Tek bir gerçek ölümdür oysa
Her yağmur damlası düşerken yeryüzüne,
Kaybeder şeffaflığını…
Kademe kademe kirlenir atmosferde,
İrtibat kaybeden bir uçak misali çakılır misali kalır,
Kaldırımlarda…
Parça parça ayrılır her molekülü.
Her sabah uyanmak seninle
Her akşam uyumak seninle
Arnavut kaldırımlarında bu şehrin
Kaybolmuş geçmişim
Şimdi her sokak başında
mutlak ayrılıklar yaşanmıştır
bu elveda akşamlarında
alıp alıp başlar gidilmiştir
bir ceket alınmış
birde kapılar sertce çarpılmıştır
son kiprit ile yakılmıstır
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!