Elveda;
Gözlerinin yeşiliyle yaşadığım
Güneşim,
Ayım,
Yıldızım...
Tutunamadığım umudum,
Sakin sakin geçerken içimdeki hayallerim meçhule
Sararan umutlarım savruluyordu hayatın rüzgarından
Taşlara gelmişti yarınlarım al kanlar içinde
Kimse yokken yanımda tuttun umutlarımı
Verdin temizleyip yarınlarıma…
Bilinmez ki aslında neden keder kattık ruhumuza
Buğulu bir camdan bakan
Gözleri buğulu adam
Susma!
Anlat derdini gecelere
Anlat hicranlı gözyaşlarına
Sen geldin aya ihtiyacım yok artık
Bilsinler dünya seninle daha aydınlık
Sen gidersen benim günlerim karanlık
Bir saniye yanımdan eksilme MEHLİKA
Hasretin zinciri çok zayıfmış meğer
Kader dedik
İyiye, kötüye her şeye
Topu kadere attık
Çekildik hep köşeye
Zıpkınlanırken kalbimiz
Bir balina gibi çile denizinde
Bir söz kaldı dilimin ucunda
Bugüne dek hiç söylenmemiş
Bütün günahların saçma, sonunda
Cezası var hiç yaşanmamış
Nicedir
Hep ben bekledim
Saçıma kendi elimle
Aklar ekledim
Kara toprak bağrına
Gönlümü verdim
Sana acılarımı anlatmaya kalksam
Küçük yüreğinle dayanamazsın
Görmediğim günlerde
“Yeter bu ıstırap” diye
Çığlık atsa da yüreğim
Kör hançerler saplanır
Yeter bu kadar sustuğum
Özlemim konuşsun
Sahte umutlarını al
Geride dursun
Yeniden başlarken çile
Köşebaşlarında kaldı çaresizliğim
Tılsımını yitirmişti çocuksu yanlarım
Karamsarlığın ortasında yılgınım
Arsızım, öksüz yanım
Biçare boşa haykırışlarım
Boş yollara çıkan yıllarım
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!