Tutunmuş, bırakmaz en derin acı
Bu kaçıncı kapı, yalnızlık hancı
Fukara kalınca, başlar derin sancı
Kaçılmaz, gerçekler gülerken ağlatır…
Kısır bir döngü, başlar tekrar başa
Kırılırken hayatın camı
Altında kalan hep biz olduk
Kanımız aktı aşka
Kıvranırken çaresiz bir bağımlı gibi
Her kaybetmelerde
Biz yinede aşk aşk dedik
Akla fikre sığmaz sözler
Zikre inanmaz nice gözler
Manadan yoksun kalan günler
Suçta benim suçluda ben
kaç zamandır bekliyordum
bir kurtarıcı aşka dair
yalnızlığa sırdaş
gecelere yoldaş
soğuk odama bir tebessüm belki
kimsesizliğimin elinden tutup
Kimsesizken doğdun günüme
Sefillikten terfi ettim bugüne
Ne yapardı sensiz bu bünye
Havada sensin, suda sensin
İçmek imkansızdı aşk suyunu
İhtilalin sarsarken mabedimi
Hiç bu kadar sessiz kalmadı gökkubbe
Ya ağlardı şehir sen varken
Ya da gülerdi gidişine
Anlamazdım tutarsızlığını (senin) şehrin
Gül kokan bahçeler varken
Hasret durmadan çağladı
Dert üstüne dert bağladı
Gece gündüz hep ağlattı
Sür sırrını hayat, yalnızım
Diyar diyar dolaştım biçare
Matemdir sensiz geçen günlerim
Gözlerim âmâ, yüzüne hasretim
Bütün yıllarımı senin için tükettim
Visal kaçtı, ölümden çoktan geçtim
Gönül çaresiz, kıvranır kahır içinde
Kaçarken gecenin içine
Kaybettiklerine ağla
Aynaya bak, dur bir lahza
Gözlerin başka göz görmüş
Yazıklar olsun...
Öyle günler gelir ki;
Ne dostları vardır insanın
Umutsuzlukta ellerini tutacak
Nede sevdikleri yanında olacak
İstemeden kendine benzetir
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!