Kahırlı geceler
Zahmetli yollar
Kırık bir kalp değildi
Sana beslenen ümitler
Gülmekti
Nerden bilirdim
“Ben seni hiç sevmedim” diyen
Bir şairin mısralarında sevdim sevmeyi
Küçük bir martının yüreğinde
Okyanusları aşmak isteğiyle
Durmadan uçması gibi
Eşsiz sevgimin peşinden
Bir yağmur damlasının verdiği yükle
Ağlamaya nam kala
Duyguların körelmesine yol açan
Acılar var sevgiye dair.
Ben sevdanın çölünde
Güneşin tam batmaya yüz tuttuğunda
İnsanın karanlıktan korktuğunda
Gelirim anne
Ya göçmen bir kuş kanadında
Ya da güneşin tekrar doğduğunda
Görünmez bir dert bu bendeki
Yalan doğru olmuş
Sarmış tanıdığım tüm senleri
Gitmek çözmez olmuş
Kalmak kirletmiş hep benleri
Bilinmez acının tarifi tatmayınca
Çıkılmaz dehlizlere girmeyince
Kaçıncı yakarış dara düşünce
Tut elimden desem uzanmaz eller
Ne çare...
Tiksinerek geçiyorsam hayatın her zerresinden
Sabır her hücremi zapt ettiyse
Çile yüzüme bulaştıysa
Her gelen gün ızdırap
Her geçen gün ziyansa
Azat et beni
Kırışırken tertemiz bir kağıt
Yazının içeriğidir aslında çirkef...
Çağdaşlık uğruna adanan onca sözün bir boşa yol almasına karşıyım ben
Gülmenin ne kadar güzel olduğunu söyleyen birine
ağlamanın ne demek olduğunu öğreten biriyim ben...
Koşarken ne haber diyen birinin arkasında kalan biriyim ben...
Elimde hep çile var
Dert, dört yanımı sarmış
Umudum hep yarım kalmış
Tam gülmek üzereyken
Mutluluk bana harammış
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!