Gün gelir ağlarmış insan
Yaş değil
İrin akar ayrılıktan
Sızlar, sızlatır her an
Yürektir ateşte yanan
Gözlerin görmediği incelik
Narin bir duygu, bilinmedik
Bulunmayan tunçtan iplik
Terzi de sensin
Nakkaş da sen
Ölç, biç birleştir beni
Yoksun
Yalancı bir yalnızlık değil bu
Zira yalanı ben sende öğrendim...
Hala bekliyorsam köşe başlarında
Bu senin suçun..
Ve nöbet tutuyorsam
Buğulandı
Islandı gözlerim
Prangalarda sanki
Bütün benliğim
Hazan mevsiminde,
Kurumuş yaprak gibi
Söylenmemiş söz kalmadı senin adına
Patlayan bir volkansın yanan bağrımda
Bir kalemde aldın mutluluklarımı alçakça
İsmin unutulmaz derttendi Hüzünbaz
Bu kadar acıyı bu kadar elemi sen verdin
Kör talih buldu yine beni
Çile yumağıyla sardı teni
Her şeyin sararmış rengi
Giden gençlik, buz gibi eridi
Hep ilkbahar, yaz dedik
Duydum eski bir dosttan
Unutmuşsun beni
Kahkaha atıyormuş
Yalancı gözlerin, cani.
Yıkıldım,
Sarsıldım hatırlarken seni
Sabaha muhtaç gece
Muhtacım bir anlık gülüşe
Vuslat yeşil gözlerinde
Işığı söndüyse zahmet etme
Zamansız sevdim seni
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!