Kimsin ya da kim değilsin?
Sen bir pervane misin değil misin?
Bir enerjinin peşinden koşup,
O enerjiye yapışıp
Ölmeyi yeğleyen bir insan mısın
Ya da
Her insan,
Yaşanmışlıklarının senfonisini yaşıyor
Çünkü enerjiyi yayabilmek için bu evrene
Kaç kişi kendini feda etti
Veya sevgilinin ağzından çıkan sözün
Kendisi olmasını duymak için
Bu yaşıma kadar okuyamadıklarımı
Okumaya başladım...
Sırrı yaşayan birçok insan var.
Yazmışlar,
Okuduk.
Okuduk da ne oldu?
Bir şey var biliyorum:
İnsan, işte o en büyük enerjinin içinde
Yok olmak istiyor.
Hiçlik de bir varlık aslında.
Çoklu birleşmelerin oluşturduğu
Tek varlık, hiçlik.
Gözlerindeki bir damlaya
Dudaklarındaki titremeye
Saçlarının rengine
Bir mavi sürgün yaşıyorum.
Dağ başındaki bir çiçekte
Okyanus tabanındaki bir istiridyede
Hüznümle süzülüyorum gökyüzünde
Topluyorum tüm hüzünleri üzerime
Karardıkça kararıyorum
Şimşekler çaktırıyor her acı
Etrafım aydınlık belki ama aldanmayın.
Yükümü boşaltacak bir omuz arıyorum.
Ne güzel şey, yanında kış olsa da baharı yaşamak
Saçlarımda bahar yeli gibi dolaşan ellerini hissetmek
Nisan yağmuru gibiydi gözünden düşen mutluluk damlaları
Durmuyordu, omzundayken başım,
Akıyordu su gibi zaman.
En güzel günlerimin şerefine
Bir acı kahve kıvamında
Hayatı yaşıyorum yine
İster deli deyin ister divane
Seviyorum aşkı, aşka layık olmayan
Yanımda olmasa bile
Adamın çektiği son nefes
Hayatın nefesiydi.
Hücrelerine kadar işleyen
Bu nefesi çektikçe canlanıyordu adam.
Hayatın ta kendisiydi kadın.
Adam şiire ve hayata âşıktı.
Ruhuma dokundun
Çekimine girdim
Utangaçlığın ve içtenliğinle geldin.
Gel, dedin; geldim, sana
Kal, dedin; kaldım, tutuklu
Gül, dedin; güldüm, ruhumla
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!