Sessiz Bir Gülüşün Ardından
Aklımda en çok gülüşleri kaldı,
Bir ilkbahar sabahı gibi taze,
Bir çocuğun sevinci gibi saf ve içtendi.
Ve ben her defasında biraz daha
Sevgilim,
Bu mektubu yazarken ne bir zaman beklentim var ne bir cevap umudum. Sadece içimde tutamadığım bir sevdayı, bir yangını usulca döküyorum sana. Belki sen okumadan bile, kalbim rahatlar biraz… Belki bir yerlerde, sen de aynı sessizlikte beni düşünüyorsundur.
Sen geldikten sonra değişti her şey. Yalnızlığın ne kadar derin olduğunu senin varlığında anladım… Çünkü sen varken bile bazen öyle derin özlüyorum ki seni, bunun tarifi yok. Gülüşünle içime güneş doğuyor ama bir bakışınla da darmadağın olabiliyorum. Ne kadar güçlü bir etki bu—sana karşı savunmasızım, ama bu savunmasızlıkta bile huzurluyum.
Gecenin zifiri karanlığında bir ışık süzülür sol yanıma,
Bir bakışın sarkar boşluğa,
Kalbimin en tenha köşesine dokunur usulca.
Senin dokunduğun her yer sevda oldu içimde,
Bir alev gibi yayıldı tenimde usul usul,
Parmak uçlarından kalbime sızan o sıcaklık,
Dudaklarımda namazdan sonra kalan dua gibi.
Bir nefesin bile dünyamı değiştirdi,
Hasretin alır benliğimi,
Geceye sığınan bir feryat gibi.
Adını anarken titrer dudağım,
Gözümde buğudur, içimde yangın.
Senden uzak her nefes eksik,
Vakit sabaha karşı,
Selam durmuş ufuklara günün ilk ışığı.
Rüzgâr, uykusuz dallarda dua gibi ürperiyor,
Ve ben, gözlerimin yorgunluğunda
Adını anmanın huzuruna sığınıyorum.
Gölgesine bile razı olduğum günlerin,
Işığından mahrum büyüdüm içimde.
Ne bir selâm düşerdi payıma,
Ne de adımı bilen bir dua.
Yine de vardım; belki eksik, belki fazlalık.
Artık ne fark eder?
Bazen düşünüyorum,
Gerçekten var mıydı bu sevda,
Yoksa bir hayalin peşine mi düştü kalbim?
Bir bakışta gizlenen anlamları
Yine sen,
Dökülen son yaprak misali düşer aklıma,
Gecenin koynunda yankılanan sessiz bir adım.
Rüzgârın uğultusunda saklı eski bir şarkı,
Sözcüklerin arasında gizlenmiş bir sızı gibi.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!