İçimde gezinen bir his var,
adı konmamış,
ama vakti çoktan gelen bir vedaya benziyor.
Sanki kelimeler geri çekilmiş
İçimde Bir Zehir Gibi
İçimde bir zehir gibi dolanır adın,
Tenimde dolaşan eski bir yemin gibi,
Ne vakit unuturum desem,
Bir harfin düşer yüreğime
En büyük hatan ne, deseler bir gün,
"İnsan olmak," derim usulca,
Çünkü öğrendim;
İnsanın en çok kendine ettiğini...
Bir kalp verdiler sol göğsüme,
Ne çok sustun.
Oysa ben bir kelimeyle kalırdım sende,
Bir harfin yeterdi bana,
Bir “gel” desen, ömrümce kalırdım o taşın dibinde.
Sen her sabah aynı vakitte geçerken
Kalabalıklar İçinde Yalnız Bir Adam
Kimi zaman bir sokak lambasıyım,
Sönmüşüm, görmez beni geçenler.
Kimi zaman bir eski kitap,
Tozlu rafta unutulmuş heceler.
Sevgili,
Gittiğin günden beri içimde yürümeye devam ediyorsun.
Hiçbir ayrılık, adımlarının izini silemedi kalbimden.
Hâlâ sende kalan bir zamandayım.
Saatim seninle durmuş,
Kalbim sana açılan bir yol gibi,
Bir ses kaldı senden ne yankı, ne fısıltı,
Sadece içime çöken sonsuz bir sükût.
Rüzgâra dokunur gibi geçtiğin her an,
Kalbimde mühür, dilimde mühlet oldun.
Gözlerin yok artık. ama geceler seninle,
Karanlık çökerken
Karanlık çökerken yüreğime, sensizliğin soğuk cehenneminde,
Küllerim savrulur rüzgârlarda, isyan eder her hüzünle bedenim.
Hasretin bir hançer, saplanır ruhumun en derin kıyısına,
Ölüm gibi sessiz, bitmeyen bir acı yazılır kaderimin defterine
O gece…
Zamanın bile yürümeye cesaret edemediği bir andı.
Gözlerin gitmişti ama bakışların kalmıştı odamda,
Ve ben,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!