Eyup Şahan Şiirleri - Şair Eyup Şahan

Bir İpek Mendildir

Has bahçe aradım gezdim taradım,
Dikensiz bir güle ermedi elim.
Nice güller gördüm özü aradım,
Bülbül gibi şeyda olmadı dilim.

Boşa Kınar Gezerim

Akıl firar etti gözünüz aydın,
Boş konuşur dolu sanar gezerim.
Gizli sırlarımı âleme yaydım,
Ben kendi kendimi kınar gezerim.

Türkiye kalkındı diyorlar bana,
Bize ne ki bundan zengin sevinsin.
Emekliler desem sözüm yabana,
Bize ne ki bundan zengin sevinsin.

Ömründen yılları verir zengine,

Beni Yaktın Amma

Yıllarca yalnızdır uslanmaz yatak,
Gönlümün içinde yasaklı otak,
Bu yalnız hayatı toprağa katak,
Beni yaktın amma sende yanasın.

Her şeyi biliyor unvan sayını,
Onları anlatır türlü yayını.
İhalenin yüzde onluk payını
Ben nerden bilirim alanlar bilir.

Deryası doluda suyu içilmez,

Benzerim Nara

Oy demek oyuyor içimi Ayşe’m,
Yoluna bu canı vereyim gitsin.
Senin hayalindir dünyada neşem,
Kapatıp gözümü kurayım gitsin.

İncecikten yağar yağmur,
Toprak bereket donanır.
Tohum biter sürer ömür
Yaprak bereket donanır.

Dallar açar çiçekleri

Şu dağlar sırtında bir çoban olsam,
Çiçekler içinde gezerdim gönül.
Yâr gönlünde biten dost çıban olsam,
Bütün sevgisini emerdim gönül.

Kabına sığmayan arzudur denir,

Dünya güzel dolu murat alana,
Gönül birisine yandı neyleyim.
İnandım gençlikte ben bu yalana,
Deli gönül boşa kandı neyleyim.

Gökte şahin iken indirdi düze,

Gönül Çelenler

Süslenip püflenip gönül çelenler,
Seninde mi aklın aldı vay gönül?
Önce söz verip de farî gelenler
Seninde mi aklın aldı vay gönül?