Eyup Şahan Şiirleri - Şair Eyup Şahan

Derdi yazdım kenarından köşeden,
Sayfalar oynuyor şimdi neşeden,
Kapattım ağzını attım şişeden,
İzleri deryadan banar bilmedim.

Vardım bilenlere öğüt dinledim,

Bu gönüle gül dikildi,
Gelen yoldu giden yoldu.
Dalına bülbülü kondu,
Gelen güldü giden güldü.

Yol üstünde bahçe oldu,

Gönül Kuşum

Şu yüce dağların başı,
İndi duman yağar şimdi.
Sevda sardı bu başımı,
İçin için ağlar şimdi.

Gülüm

Gönüller bağında güller açınca,
Dalına bülbülü konuyor Gülüm.
Aşkın pınarından damla içince,
Önüne ömrünü sürüyor Gülüm.

Gönül deryasında kayıkçı olan,
Boşa kürek çeker mekan bulamaz.
Biricik gönülde bir yuva kuran,
Gül toplar bağbandan gülsüz olamaz.

Sevip sevilmede coşarsa insan,

Şahin olup bulut üstünde uçsam,
Neme gerek ümit solduktan sonra.
Dünyayı kendime mülk diye seçsem,
Neye yarar yalnız olduktan sonra.

Vuslatsız sevginin kırık kanadı,

Hasret çöktü yine sana Halime,
Bakmaz oldu şu perişan halime,
Viran oldum baykuş konar dalıma,
Yaktı bu sinemi kor etti beni.

Tutsak aldı zincir taktı koluma,

Sanırdım gülerim gönül işinde,
Kader tuttu beni bunun dışında,
Bak gölde yüzenin yanı başında,
Suya bakıyor da suçluyor beni.

Gel otur dediler kurdum bağdaşı,

İnmiş sarı saçlar belden aşağı,
Nede kıvrak oynar şuna bak hele.
Kalçanın üstünde telli kuşağı,
İnsanda can kaynar şuna bak hele.

Yay takmış yaylanır incecik beli,

Yankılanır uzaktan tülü kekliğin sesi,
Yürekleri derde kor, güzellerin nefesi!
Ferah tut ki gönlünü, edem bülbül kafesi,
Yanaklarda yok mudur bir busemin hissesi?

Bu ne zarafet böyle, Mevla kulunu kayır,