Hangi ağzı ile soframda lokma,
Yedi,içti, durdu, yuttu, ahlaksız.
Çömdüğü sofraya nankörce bakma,
Huy edinmiş meğer, etti ahlaksız.
Her yol mübah olmuş,özde ahlaksız,
Cehaleti yenen kişi,
Fecir Feriştahı demek.
Kolay değil en zor işi,
Yapmış başatgahı demek
Sözü yalan özü yalan,
Şakaklarımda kar,
Gönlümde ise bahar,
Bunca hızlı değişimi,
Nasıl da becerdim,
Ve sağladım...
Sevdiklerim çoktu,
Gönlüm kadardı.
Hepsini de ben seviyordum...
Çoğunun haberi dahi yoktu,
Ben seviyordum onları
Sevgiyi yaşıyordum,
Cehalet çeşmesi coşmuş da akar,
Tasın alan koşar kana içmeye,
Bu aleme ancak cühela bakar,
Tasın alır koşar kana içmeye.
Kemalet kaynağı dingince yürür,
Ey Erenler ben bu derd ile kaldım,
Ne Sultan rahmeyler ne de kul çeker.
Bir Mecnun misali Leylakeş oldum,
Ne sahra dayanır, ne de çöl çeker.
Aşk ile perişan, ağlarım nice,
Ne sınırın bilir ne var hudutu,
Her şey elinde ki bir karakaştır.
Yavrular ortada Melek mi kötü,
Bozuk belli oldu, babadır baştır.
Uğraşma böylesi arsız, yüzsüzle,
Çok dolaştım bu mekanda,
Gönlüme eş bulamadım.
Kimi ağlar her bir yerde,
Nedenini bilemedim.
Şaşa kaldım nere kentim,
Neye geldin sanki koca dünyaya,
Bunca acıları çektin budala.
Raconu bilmeden daldın sahaya,
Bunca golleri de yedin budala.
Geldin de dünyaya ne ne oldu,
Kime ne !
Güneşin doğuşündaki haz
Ruhunda ışık süzdüremeyenler bilemez...
Canhanede ki stok; yıkım, enkaz.
Sevdiğini bırakıp gidemeyenler bilemez.
Gereksizdir güneş.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!