yeşerse de yapraklar;
sararacak değil mi bir gün?
bir gün;
unutmayacak mı sözler söyleneni.
gelip geçmeyecek mi;
sessizliğin kızı,
ciğerimin ince sızısı.
karşımda hayalin durdukça,
ve titrek sobanın alevi;
duvara vurdukça gözlerini
nasıl silinir aklımdan gecelerin.
Yine yollar göründü gözüme,
yine baş ağrısı yüreğimde.
Gözlerin gibi donuklaşıyorum,
sözlerimiz gibi sönükleşiyorum ayrılık cümlesinde.
Ölüm bıçağı gibi kesiyor
ayrılık havası gülüşümü,
biz masmavi gökyüzüydük.
olmayan sevdalara
gözlerimizi kondurduk.
kuştuk aslında,
kanatları kırık,
bir yemi bile olmayan,
Bitkinim,
bıkmışım bu yollardan.
Yoruldum,
artık sensizliğe koşmaktan.
Sormadın,
ismimi bir kez anmadın.
şimdi şehir suskun;
hafiften bir bozgun sokaklar.
el ayak çekilmiş,
sanki benden başka kimse;
bu rüzgarda eğilmemiş.
bir ben yeniğim;
derken ayrılık geldi çattı,
derman ellerinde gitti gülüm,
bir ayrılık şarkısı duyuldu yüreğimde,
ellerimin boynu bükük kaldı..
ne vardı gitmeseydin,
ama gitmelerinde bir sebebi vardı.
ağlasam,
sussa ecelim,
karşımda dursa.
öylece bakıp;
o fırtınalı hayatıma,
iç çekse her ben gibi.
gözlerim;
ay ışığı gibi
süzülür o ince gözlerine.
ve sessizlik şahittir;
o yılların verdiği;
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!