Bilemedim, bildikçe unuttum
Gitmeden geldim, bilmeden sevdim
Tanımaya ne vaktim oldu ne de beklentim
Bittiginde anladım kimseyi bilmediğimi
Yetmedi, yetişemedim kimseye
Yolun, yolumu gözlüyor
Sevda yorgun, bırakmış kendini
Islanıyor toprak, düşündükçe gözlerini
Tek hecelik bir ömrün uyanmak istemediği
rüyanın son isteği...
Uyanma sakın!..
Aslında hep yanlış anladık
Seven terk-i diyar eyledi
Sevilen yar oldu yar(a)dan düştü
Gittiği gün candan düştü
Bilmez ki can değil, canan düştü
En güzeliydi sevdiğim
Ölüm bile en güzel yürekte güzeldi...
Dibi görmeden sonuna kadar...
Gördüm, bildim, sevdim...
Sonsuzunda, yaşatmak için ölümüne...
Binlerce kez Ölmekti yaşamak yüreğinde
Gitmeler sende kaldı
Kanadıkça kanatan,
Kanasa da yaşatan,
Paslı bir kilit gibi açılmayan
Gitmeler sende, sana kaldı
Gitmelisin, şimdi vakitlice...
Unutamadan, yine gelirsin
Işığı kapatmadan önce,
Uyumamı bekle ki
Gittiğinde seni göreyim
Ve seninle Aydınlansın oda
Meyve veren ağaç; taşlanır yüreğim
Yeter ki, yüreğin taş olmasın
Köklerin sağlamsa, merhametine engel olmayı beceremiyorsan üzülme sakın
İhtiyacın olan güneşi sevgin, yağmurları; gozyaşlarn hak ettiğin noktaya taşır yeter ki, ümitsiz olma...
İyi insanlar, neden fazla yaşamıyor hiç düşündün mü?
Her önüne gelen iyi olsaydı eğer;
ve iyiliğin bir sonu olmasaydı, kim arardı?
Arayıp da bulamadığın;
İyiliği, merhameti, ölümsüzlüğü...
Kapat gözlerini sakın açma
Gözlerinle göremeyip,
Yüreğinle hissedebilecegin derinlerde bir yerdeyim...
Seninleyim aynı zamanda, aynı mevsimde
Aynı rüyanın mutlu sonunda
Güldüğünde gülüşünde açan gamzenin bıraktığı izin goncasında
Hiç beklemediğin anda
Ansızın, bir yıldız gibi düşersin
İçine dert olur kaçan son gemi
İçinde kalan ömrün, kayıp bir şehir
Kıyısında sana ait bir liman
Kimliksiz aidiyetin son pişmanlığıdır
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!