gitme sevdam gitme
duman düşer dağlara
ötme kekliğim ötme
hasret bırakırlar seni bağlara
dilinde tükenmeyen bir türkü
aslında hayat yaşadıklarımızdan ibarettir
bazen açılırsın deryayalara
ufak ekmek kırıntısı gibi
ve bekler durursun
yaşanmamış zamanları düşler kıyısında.
nice gemiler batı okyanuslara
mevsimler aylar yılar kayıp gitti avuçlarımızdan. hasretlik özlem ve bitip tükenmeyen bir ayrılık ta sinemizde.sırtımız dünyaya dönük yol bekler dururuz bu kayıp kente. ellerimizi uzatıyoruz daha ötelere, amansız gecelerde. belli belirsiz sancı başlar yüreğimizin ta derinliklerinde. kayıp zamanlarda uçup giden uçurtmanın, hayaliyle büyüdük senelerce. gider olduk derin alemlere. bu hayat dediğiniz bizim için bilmece.ne zaman bir uçurtma görsek içimiz ürperirdi ve dalıp giderdik başka alemlere.hayatı hep uzaklardan izledik. çünkü biz kayıp kentin çocukları idik... hep telaşlı ve esmer bir gülüşümüz vardı bizim. sevda nedir hayal nedir iyi bilirdik ama derdimizi kimseye anltamazdık. utanırdık. çekerdik sineye. yıldızlar yoldaşımız ve dert ortağımız idi. anlatıp dururduk karanlık geceye. sözcükler dilimizde düğümlenir ve gözlerimiz nemlenirdi. anlatamazdık anlatamazdık işte kimselere. çünkü kayıp şehrin çocuklarıydık biz...
Yıllar yılı ne dost olabildik. NedeGeldim gidiyorum. Varlığımın sebebi sevgi bunu çok iyi biliyorum. Bazen ağlıyor,bazen gülüyorum. Ben böyle mutluyum sebebini bende bilmiyorum. Zaman geçer gider. Kimi ağlar, kimi güler. Yaşaman gerekenleri yaparsın birer birer. Ben böyle mutluyum sebebini bende bilmiyorum. Nice yeri gezdim dolaştım. Ben ne yokuşları aştım. Bazen kendimle savaştım. Ben böyle mutluyum, sebebini bende bilmiyorum. dost bulabildik. Sevgisiz geçen koca bir ömür ve koca bir yanlızlik kaldı geride. Düşlerimiz hep maviydi. Yüreğimizde sabah yeli esintisi vardı. hep başkalarının hayali olmaya çalıştık, sanki hayallerimiz yolaçasına
umuda çıkan yolların, hafitten esen rüzgarıyla
kapıldık düşlere
sanki etrafımızda kimse yokçasına
gümüldük kör betonlara
sen iki cihanın gülü
şefkatin, merhametin sembolü
sensiz yürek yanar türlü türlü
nerdesin ya resulullah
gözlerimde yaş kalmadı
sevgi ektim toprağa,
şimdi hasret biçiyorum.
bir garibim bu dünyada
dayan yüreğim, dayan diyorum.
yakınken ırak olduk
şu dünyanın derdi gamı çekilmez ki
bir yarım yaralı, bir yanım sürgün
ab-ı hayat diye her su içilmez ki
gözlerim yol gözler yüreğim küskün.
tel örgülerle böldüler dünyayı
hayal idim, düş idim
süzüle süzüle bir kayıp kente geldim
içimde tarihin yazamadığı destanlar
hatırladığım tek şey kırık dökük anılar
köstekli saat gibiyim,
zamanım çoktan geçmişte
ne yaman bir ayrılıktır
geçsemde geçmiyor yüreğim
her yer bana karanlıktır
silsemde silemiyor gözlerim
derler ki aşık kavuşmazmış aşka
derler de bülbül güle niye pervane
yanan kalp kavuşmazmış hakka
neden bu yürek mevla'nın aşkıyla divane
kurusa dereler çaylar
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!