kalemimi kırdılar
sana arzuhalimi yazamadım anne
akıp giderken bu hayat yolunda
söylenecek sözlerimi yarım bıraktılar anne
yılmaz gibi asi,
Kaçırma gözlerini benden
Çekip gittiysen suç benim mi?
Kalmadı diyecek sözüm
Ele yar olduysan suç benim mi?
Varıp gittin bir soysuza
tanıdığım bir insan vardı bir zamanlar
güleç yüzlü,
hep hayata gülümseyen
çiçek açardı dört mevsim
çağlardı fırat gibi
asiydi,murat gibi.
her kapı çalışında yüreğim ürperir hasretinle
yüz bin asırlık bir özlemdir benim ki,
dile gelmeyen
tarihin her sayfasında, saklı kalmış anılar gibiyim
bir türlü çıkamadım gün yüzüne
yaşanmamış zamanların, bitmeyen özlemlerin,
Gökten bir yıldız kaydı
Daha doymadık sevdiklerimize
Kimbilir kimin gönlü yandı
Toprağa doymadık o doydu bize
Ateş düştüğü yeri yakar
Gecenin karanlığında
Güneşin kızılığında
Sesim ürperdiği demler
Sen gelirsin aklıma türkü gözlüm.
Uzun, uzadı yollar
Dört duvar arasında
Hasret kokar gecelerim
Anadan,ayrı babadan ayrı
Özlem olur aldığım nefes
Ne bir mektup ne bir haber
Ne çabuk unuttunuz beni içerde.
Kırmazdın kimseyi
Pazara götürüp sattın ineği
Öldürdün içindeki meleği
Sende mi üçkâğıtçı oldun niyazi.
uğurlar olsun yüreğimdeki çocuk
özlemlerimin son sayfalarında sıkışıp kalan
esmer yüzlü yaramaz.
gömdüm seni istanbul'un karanlık sokaklarına
taşıyamadım seni özlemlerin kıyısında
sadık kalamadım mahsun bakışına
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!