Sen düşler sokağıni bilir misin.
Ya da hiç uğradın mi düşler sokağına.
Kırılganların sokağı, yanlizlarin dert ortağı, aşıkların mekanıdir düşler sokağı.
Umutlarını avuçlarına sığdırmış gariplerin yurdudur.
Eğer beni birgün gerçekten ararsan. Düşler sokağına uğra...
Şu dağların karına
çıkamadım yamacına
dost beni anar olmuş
varıp gidem dost bağına.
Özlem oldu dost muhabeti
sana anlatamadım kendimi,
aşkımı sevgimi
sana anlatmaya yetmedi
esmer çocuğun efsanesini...
sana anlatamadım
yine hüzünlü bir akşam üstü
ve yüreğim buruk
gidiyorum karanlıklara doğru
ne gideceğim yer beli
nede söyleyeceğim söz...
elimde kırık dökük mekuplar
firar olmuşum sevdalara
gözlerim dalar olmuş karanlıklara
artık yelken açmışım yanlızlıklara
anlayın beni, selam olsun can dostlara
kırılmış kolum kanadım
Yıllar yılı ne dost olabildik. NedeGeldim gidiyorum. Varlığımın sebebi sevgi bunu çok iyi biliyorum. Bazen ağlıyor,bazen gülüyorum. Ben böyle mutluyum sebebini bende bilmiyorum. Zaman geçer gider. Kimi ağlar, kimi güler. Yaşaman gerekenleri yaparsın birer birer. Ben böyle mutluyum sebebini bende bilmiyorum. Nice yeri gezdim dolaştım. Ben ne yokuşları aştım. Bazen kendimle savaştım. Ben böyle mutluyum, sebebini bende bilmiyorum. dost bulabildik. Sevgisiz geçen koca bir ömür ve koca bir yanlızlik kaldı geride. Düşlerimiz hep maviydi. Yüreğimizde sabah yeli esintisi vardı. hep başkalarının hayali olmaya çalıştık, sanki hayallerimiz yolaçasına
umuda çıkan yolların, hafitten esen rüzgarıyla
kapıldık düşlere
sanki etrafımızda kimse yokçasına
gümüldük kör betonlara
gitme sevdam gitme
duman düşer dağlara
ötme kekliğim ötme
hasret bırakırlar seni bağlara
dilinde tükenmeyen bir türkü
mevsimler aylar yılar kayıp gitti avuçlarımızdan. hasretlik özlem ve bitip tükenmeyen bir ayrılık ta sinemizde.sırtımız dünyaya dönük yol bekler dururuz bu kayıp kente. ellerimizi uzatıyoruz daha ötelere, amansız gecelerde. belli belirsiz sancı başlar yüreğimizin ta derinliklerinde. kayıp zamanlarda uçup giden uçurtmanın, hayaliyle büyüdük senelerce. gider olduk derin alemlere. bu hayat dediğiniz bizim için bilmece.ne zaman bir uçurtma görsek içimiz ürperirdi ve dalıp giderdik başka alemlere.hayatı hep uzaklardan izledik. çünkü biz kayıp kentin çocukları idik... hep telaşlı ve esmer bir gülüşümüz vardı bizim. sevda nedir hayal nedir iyi bilirdik ama derdimizi kimseye anltamazdık. utanırdık. çekerdik sineye. yıldızlar yoldaşımız ve dert ortağımız idi. anlatıp dururduk karanlık geceye. sözcükler dilimizde düğümlenir ve gözlerimiz nemlenirdi. anlatamazdık anlatamazdık işte kimselere. çünkü kayıp şehrin çocuklarıydık biz...
sen iki cihanın gülü
şefkatin, merhametin sembolü
sensiz yürek yanar türlü türlü
nerdesin ya resulullah
gözlerimde yaş kalmadı
kır şişeleri,sal dizginleri
bu gece içim bir hoş
niye mi?
çünkü bu gece gönlüm serseri.
açma eski mevzuları
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!