Ne seni unutabilirim ki ?
Ne de unutmak için sevdim .
Ne de bir tene değişebildim
Ve sen cağnımın içi
Hala bendesin
Etim gibi
Tut elimden
Bedenim yaralı
Yüreğim yorgun
Buğulu gözlerle geldim sana
Sevinçlerim yok benim
Acılardan başka bir şeyim de yok.
Ne çocukluğum
Ne de hayallerim geçer bu şehirde
Hasretinle üşüdüğümü kimse bilmez.
Gözlerinde suskunluğun ufku
Saçlarında en çılgın rüzgarlar
Sonsuzluğunda kayboluyorum
Destan destan seni yazdım
Uğruna ölümlere gittim
Kawanın ateşi gibi
İçimi yakarsın
İsa'nın çivisi gibi
Kalbime çakılısın,
İşte Eylül ;
Yalnızım yine
Bir başıma.
Bir hazan mevsimi
Sararmış yapraklar gibi döküyorum.
Eylül , yarım Kalan yanım hep
Çok yordun beni
Ey yaşamak !
Çok yorgunum sevgili
Sen bekleme beni .
Ben
Bu son trene binip giderim
İklim dışı
Okyanus mavisi
Bir özlemdin
Hasrettin.
Soğuk bir mevsimin gölgesindeydin ,
Seni tanıdığım
Kader'in gülmediği
Acının kanla mühürlendiği
Annelerin gözyaşı ile suladığı
Kanlı coğrafya dır Filistin .
Çocukların
Uçakların kanatlarında düşen
Bu benim , işte
Yalnız
Suskun
Ve sevgi sarhoşu .
Soğuk bir kentin eşiğinde
Bilinmezliğini anlamanın başlangıcındayım ,
Kitapları karşıma alıp konuşuyorum onlarla
Bazende hararetli tartışmalar yaşıyoruz,
Birinde ,
Ahmed Arif çıkıyor karşıma
Bu şiir böyle yazılır
Yarım yamalak bırakma diyor.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!